ମାନ ନା ଅଭିମାନ

କରି କରାଉଛ ବୋଲି, ନିଜ ଇଚ୍ଛା ପୂର୍ଣ୍ଣ କରି,      

ହାରି, ହରାଉଛ ପୁଣି ଜଗତରେ ପଡେ ହୁରି,       

ଏକା ତୁମେ 'ହରି',                 

ଏ ଜୀବନ ଯିବ ଚାଲି, ଜିଭେ ନାମ ଧରି |    

  

ଧରି ଧରାଉଛ ମାୟା, ଧରଣୀ ବୁକୁରେ କାୟା,     

ସାରି, ସରାଉଛ ପୁଣି ସୁଖର ସେ ସ୍ତବ୍ଧ ଛାୟା,      

ସବୁ ତୁମ ଦୟା,                     

ଦୟାମୟ, ତୁମ ପ୍ରେମେ ଏ ଜଗତ ବାୟା |

    

ପିଇ, ପିଆଇଛ ପୁଣି ପ୍ରିୟଜନେ ପିୟୁଷ,        

ଖାଇ, ଖୁଆଇଛ କ୍ଷୀର, ବନ୍ଧୁଜନେ ବିଶେଷ,         

ମୁଁ ସିନା ହେ ନିମିଷ,                 

ତୁମେ ପ୍ରଭୁ କୋଟି ବ୍ରହ୍ମ ଦିବ୍ୟଜ୍ୟୋତି ପୁରୁଷ |

    

ସହିଛ, ପୁଣି ସହିବାକୁ ମନୋବଳ ଦେଇଛ,      

ଭେଦ କରି ବେଦନାକୁ ଲହୁଣୀ ବି ଲେପିଛ,      

କଚ୍ଛପ ପୁଣି ମତ୍ସ୍ୟ,                  

ବରାହ, ସିଂହବତାରେ ପ୍ରାଣୀ ରୂପେ ବିହିଛ |

    

ଦୁଃଖ ଦେଇ ନିଜେ ପୁଣି ଦୁଃଖୀ ହୋଇ ଦେଖଯେ, 

ନାଟକ ରଚି ନାଟ୍ୟକାର, ନଟଖଟ ସାଜଯେ,       

ସଂସାର ଦୁଃଖ ତେଜ ହେ,               

ମୁଁ ନିରୀହ ତୁମେ ମୋର ପ୍ରଭୁ, ଟିକେ ହେଜ ହେ |

ମରିପାରୁନାହିଁ ନିଜେ ମାରିନାହିଁ କାହାକୁ,       

ଅନାଇଛି ଅନାଦିଚରଣ, ସାହାରାହାକୁ,          

ଶିରେ ଦେଇ କରକୁ,                   

କର୍ମଫଳ କଳେବର ଦେଇଛି କପାଳକୁ |

      

ଜୀବେ ଦେଇ ଜୀବନ, କଷିଛି ଯେ କଷଣ,      

ଧନୀକୁ ଧରାଇ ଧନ, ରଖିଛି ମାନୀର ମାନ,        

ନରରୂପେ ନାରାୟଣ,                

ସଦାରଖ ସତ୍ୟ ମାନ, ଏହା ମୋ ଅଭିମାନ |

     

ମୁଁ ସୁଦେଷ୍ଣା, ତୁ ମୋ କ୍ରିଷ୍ଣା, ମୁଁ ଶରୀର ତୁ ଆତ୍ମା,    

ପଞ୍ଚଭୁତେ ଗଢ଼ା ମୁଁ ଯେ, ତୁ ମୋ ପରମାତ୍ମା,        

ତୁ ସ୍ୱୟଂ ପରଂବ୍ରହ୍ମ,                

ତୋ ପଦରେଣୁ ମୁଁ,କରେ ତୋତେ କୋଟି ପ୍ରଣାମ |