ମାଗିନାହିଁ କେବେ

ମାଗିନାହିଁ କେବେ  ନିଜର ମଣିକି

   ଦେବାକୁ ନିଜର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ,

ଅବା ଆଙ୍କିଦିଅ ନୟନରେ ମୋର

   ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଛିଟା ମଧୁସ୍ମୃତି ।

ମାଗିନାହିଁ କେବେ ରାଣୀ ହଂସପୁର

  ସ୍ୱତନ୍ତ୍ରତା ପୂର୍ଣ୍ଣ ମୋ ନିବାସ ,

ଅବା ସିଂହାସନ   ତାରକା ଖଚିତ

  ହାତୀଦାନ୍ତେ ଗଢ଼ା ସେ ଉଆସ ।

ମାଗିନାହିଁ କେବେ ନିଃଶବ୍ଦ ରାତ୍ରିର

   ମଧୁରିମା ଭରା ପ୍ରୀତିବାସ ,

ଅବା ଭରିଦିଅ  ପ୍ରୀତି ପସରାରେ

  ଜୁଇ–ଜାଇ–ମଲ୍ଲୀର ସୁବାସ ।

ମାଗି ନାହିଁ କେବେ  ଅଣ୍ଟିରେ ଅଜାଡ଼ି 

    ସୁଖ ପରଷିବ ହସି ହସି ,

ଅବା ଏ ଜୀବନ  ବିଜନ ଭୂଇଁରେ

   ଶୁଭ ରଜନୀର ସୁଖରାଶି ।

ମନେ ମୋ ନଥିଲା ଅସରନ୍ତି ଆଶା

    ପାଇବାର ଗୁପ୍ତ ଅଭିଳାଷ ,

ଯାହା ଯାଚି ଦେଲ  ହସି ହସି ତୁମେ

   ନାହିଁ ମୋର କିଛି ଅବଶୋଷ ।

ମନ ଜଳଧିରେ   ଆଦର୍ଶ ଲହରୀ

  ଅନ୍ଧାରେ ଜଳାଏ ସେ ଦିହୁଡ଼ି ,

ଦୁଇ ଦିନିଆ ଏ  କାମନା ବାସନା

  ବିନା ଆଶାରେ ମୋ ଯାଏ ଗଡ଼ି ।