ମାେ ଗାଆଁ ମାଟି ମାଆ

ନରସିଂହପୁର ରାଇଜ ମୋହର 

  ଅଟେସେ ଅରାଟ ମାଟି ,

ସେହି ମାଟି କୋଳେ ମହାନଦୀ କୂଳେ 

  ଥିଲା ଆମ୍ଭର ଗ୍ରାମଟି ।

କାଳ କ୍ରମେ ନଦୀ କୂଳ ତାର ଭେଦି 

  ହୋଇଲା ବଡ଼ ପ୍ରଶସ୍ତ ,

ଏହା ଦେଖି ରାଜା ସଙ୍ଗେ ରାଜ୍ୟ ପ୍ରଜା 

   ହେଉଥିଲେ ବ୍ୟତି ବ୍ୟସ୍ତ ।

ଅଠରଶ ବାରରୁ କୋଡ଼ିଏ ମଧ୍ୟେ

   ଗ୍ରାମ ଅନ୍ୟତ୍ର ସ୍ଥାପନ ,

ଅନନ୍ତ ନାରାୟଣ ମାନସିଂହ ହରିଚନଦନ

   ରାଜା କରିଥିଲେ ଜାଣ ।

ବଡ଼ମ୍ବା ସୀମାନ୍ତ ପଶ୍ଚିମରେ ଅନ୍ତ 

  ଯେହ୍ନେ ହୋଇଅଛି ଶେଷ ,

ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ସ୍ଥାନଟି ରାସ୍ତା ପାର୍ଶ୍ଵବର୍ତ୍ତୀ 

  ହେଲା ସେଠି ବସ ବାସ ।

ରାଜାଙ୍କ ପ୍ରୟାସେ ଘେନି ରାସ୍ତା ପାଶେ 

  ନ୍ୟସନ କରିଲେ ଗାଆଁ,

ନରସିଂହପୁର ପ୍ରବେଶର ଦ୍ଵାର

  ସେହି ମୋର ମାଟି ମାଆ ।

ବାଲି ପାଶେ ଥିଲୁ ସେଥିପାଇଁ ବୋଲୁ 

  ଗାଆଁ ଆମ ବାଲିଝରୀ,

ସମସ୍ତ ଶିକ୍ଷାରେ ଆମ୍ଭରି ସାଥିରେ 

  ନୁହେଁ ସଙ୍ଗେ କେହି ସରି ।

ମାର୍ଗଶିର ମାସେ ଗାଆଁ ଉଠି ହସେ 

   ଜାଣିଛି ସାରା ଅଞ୍ଚଳ ,

ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀ ଯାତ ଉପଖଣ୍ଡେ ଖ୍ୟାତ

   ଲାଗେ ଯେ କେତେ ଗହଳ ।

ମା ଦକ୍ଷିଣ କାଳୀ ଶୁଣୁଅଛି ଅଳି 

  ଧନ୍ୟ ମହିମା ତାହାର ,

ଚିତ୍ର କଳା ଭରା ମନ୍ଦିରଟି ସାରା 

   ଦେଖିଲେ ହେବ ବିଭୋର ।

ଅନନ୍ୟ ମନ୍ଦିର ଏ ଗଡ଼ଜାତର 

  ନବ ନିର୍ମିତ ଦେଉଳ ,

ଓଡ଼ିଶା ଭିତରେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ମଧ୍ୟରେ 

   ବଡ଼ ଏ କାଳୀ ମଞ୍ଜଳ ।

ଅନ୍ୟ ଏକ କୀର୍ତ୍ତି ଜାତୀୟତା ପ୍ରୀତି 

  ଧରିଅଛି ବାଲିଝରୀ,

ପ୍ରତିରକ୍ଷା କ୍ଷେତ୍ରେ ଗାଆଁ ଯୁବ ଯେତେ

  ବହୁ କରନ୍ତି ଚାକିରି ।

ମା ଗୁହାଳ ଦେଇ ସାହା ଆମ୍ଭ ପାଇଁ 

   ଗ୍ରାମର ଗ୍ରାମ ଦେବତୀ ,

  ତାର କୃପା ବଳେ ଆମ ଗାଆଁ ଭଲେ

    ରହିଅଛି ସଦା ଶାନ୍ତି ।

ଅଛି କେତେ କଥା ମାଟି ମାଆ ଗାଥା 

  ରହିଛି ଅନେକ ବାକି ,

କହିଲେ ସରେନି ଶୁଣ ଜ୍ଞାନୀ ଗୁଣୀ 

  ଯାହା ମାଟି ମାଆ ସାକ୍ଷୀ ।