ମାଆ

ମାଆଟି ମୋର କେଡେ ନିଜର 

    ତାପରି କେହି ନାହିଁ 

ସରଗ ସୁଖ ତାହାରି କୋଳେ 

    ପଲଙ୍କ ଲୋଡା ନାହିଁ ।

ତା ହାତ ରନ୍ଧା ତା କାନି ବନ୍ଧା 

   ଖାଇବା ଦେଲେ ମୋତେ 

ହାତ ବାସନା ନାକରେ ଥାଏ 

    ମନ ଖୋଜଇଁ ସେତେ ।

ଚୂଲି ମୁଣ୍ଡରେ ବସିଲେ ମାଆ 

    ତା ରୂପ ଦେଖୁଥାଇ 

ସବୁଠୁ ବଡ ସୁନ୍ଦର ବେଶ 

    ମନ୍ଦିରେ ଦେଖି ନାହିଁ ।

ତାଠାରୁ ବଡ ଗୁରୁଜୀ ଆଗ 

   ନାହିଁ ମୋ ପାଠ ଶାଳେ 

ଚୂଲି ମୁଣ୍ଡରେ ବସି ମୋ ମାଆ 

   ପାଠ ପଢାଇ ଚାଲେ ।

ତା ପଛେ ଲୁଚି ଖେଳିବା ମଜା 

   କେଉଁଠି ମିଳେ କୁହ 

କାନ ମୋଡାଟା ଆଉଁସା ପରି 

   ମିଛେ ଗଡ ଇଁ ଲୁହ ।

 ମାଆ ମୋହର ଜ୍ଞାନଦାୟୀନୀ 

    ସୁ ପଥେ ଯିବା ପାଇଁ 

ସତ କହିଲେ ଭାତ ମିଳିବ 

    ସର୍ବଦା କୁହେ ସେହି ।