ମାଆ

ମାଆ ନୁହେଁ କେବଳ   ଗୋଟିଏ ଶବଦ

    ସେ ଅଟେ ଓଁକାର ଧ୍ଵନି

ତା ପରି ବାତ୍ସଲ୍ୟ   ପ୍ରେମର ଆସର

    ପାଇବେ ନାହିଁ ଯେ କିଣି ।

ତା ଋଣ ସୁଝିଲେ   ନିଅଣ୍ଟ ପଡିବ

    ସାତଜନମର ପ୍ରାଣ

ସେ ଏକା ସଂସାରେ   ପ୍ରତକ୍ଷ୍ୟ ଈଶ୍ୱର

    ନକରରେ ହେୟ ମାନ ।

ଆକାଶ ନିଅଣ୍ଟ   ମମତାରେ ତାର

    ସାଗର ନିଅଣ୍ଟ ବ୍ୟଥା

ତଥାପି ସେ କେବେ   ହାର ମାନି ନାହିଁ

    ନୁଆଇଁ ନିଜର ମଥା ।

ବକ୍ଷରୁ ନିଗାଡ଼ି   ଅମୃତର ଧାର

    ମେଣ୍ଟାଏ ସନ୍ତାନ କ୍ଷୁଧା

ଏଯୁଗ ସନ୍ତାନ   ସେଇ ମାତାଙ୍କୁଯେ

    ଦିଏନି ତୁରାଣୀ ସୁଦ୍ଧା 

    ଦିଏନି ତୁରାଣୀ ସୁଦ୍ଧା ।।