ମାଆ ଦେଖାଉନି ଜହ୍ନମାମୁଁ

ଦାଣ୍ଡ ପିଣ୍ଢାରେ ଗଡୁ ଥିଲି ମୁଁ

ଭାରି ଅଝଟ କଲି,

ସଭିଏଁ କଲେ କେତେ ଯେ ଗାଳି

ବଡ଼ ଜୋରରେ କାନ୍ଦିଲି,

 ଧାଇଁ ଆସିଲା ମାଆ

କହିଲା ଧନ ନାହିଁରେ ନାହିଁ

କାନ୍ଦେ ନାହିଁ ବୋଲି ।

ଝାଡିଲା ଧୂଳି କାନିରେ ତା'ର

ପୋଛିଲା ଲୁହ ମୋର,

 କରିଲା ଗେଲ କେତେ ସରାଗେ

 ସମ୍ପଦ ତୁହି ମୋର ,

ସଞ୍ଜ ବେଳରେ ଧନ

କାନ୍ଦିବୁ ନାହିଁ କୋଳରେ ଥାଇ

 ଜହ୍ନମାମୁଁ ଦେଖ ଏଥର ।

ହସୁଛି ଜହ୍ନ ହସନ୍ତି ତାରା

ଅନନ୍ତ ଆକାଶରେ,

ମୋ ଧନ ଆଜି ହସୁଛି ପୁଣି 

ଥାଇ ତ ମୋ କୋଳରେ ,

ଭାବୁଛି ବସି ଏବେ

ଏବେର ପିଲା ହେଉନି କୋଳ

ଗାଉନି ଜହ୍ନମାମୁଁରେ ।

ହେଲେ ଅଝଟ ଦେଖୁଛି ବସି

ମୋବାଇଲ ମାଆର,

ସିରିଏଲ ଦେଖେ ଅତି ଖୁସିରେ

ବସି ମାଆ ତାହାର,

ନାହିଁ ଚିନ୍ତା କାହାର

ଜହ୍ନମାମୁଁ ବି ବିରସ ମନେ

ବସିଛି ଆକାଶର ।

କାଖ ହେବାର ଦେଖୁନି କେହି

 ମାଆର ମଧୁର ଗୀତ

ଶୁଣୁନି ଆଉ ମାଆ କଣ୍ଠରୁ 

 ଧୋରେ ବାଇଆ ଡାକ,

ଜପୁନି ହରେକୃଷ୍ଣ

ସଞ୍ଜ ବେଳରେ ଠାକୁର ଘରେ

 ଶୁଣୁନି ଭାଗବତ ।

ହଜି ଯାଇଛି ଆମ ସଂସ୍କୃତି

 ଫଳା ଓ ପଣିକିଆ

ଆଜିର ପିଲା ଶୁଣି ହସୁଛି

 ଏ ପାଠ କେମିତିକା

କାଲକୁଲେଟର ଖୋଜଇ

ମିଶାଣ ଫେଡାଣ ହରଣ ଗୁଣନ

ମେସିନ ସବୁ କରୁଛି ।

ଆ ଜହ୍ନମାମୁ ଶରଗ ଶଶୀ

  କାହ୍ନୁ ହାତେ ପଡ ଖସି,

ସେ ଗୀତ ଛାଡି ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ମୋହେ

   ସଭିଏଁ ଭାରି ଖୁସି,

  ହୋଟେଲ କ୍ଲବ ଯାଉଛି ମାଆ

ଧାଇ ପାଖରେ ଗାଳି ମାଡ଼ରେ

 ଶୈଶବ ଯାଏ ଫସି ।

କିଏବା ଆଉ କରିବ କାଖ

  ଶିଖିନି ଏବେର ମାଆ,

କଥା କଥାକେ ଧମକ ଦିଏ

  ଖାଆ ନ ଖାଇଲେ ଯାଆ,

   ନାହିଁ ସ୍ନେହ ମମତା

ଜହ୍ନ ଦେଖାଇବା କୋଳେ ଝୁଲାଇବା

  କେଉଁଠୁ ପାଇବୁ ପାଆ ।