ଦେଖ ତୋ ମାଣ ପୁରିଛି

ଦେଖିଲା ନୟନେ ବନ ବୁଦାଶିରେ କପୋତ ମାତା କାନ୍ଦୁଛି ,

 ଦୁଇପଦ କଥା କହିଦେ ଧନରେ ଦେଖ ତୋ ମାଣ ପୁରିଛି ।

ସତ ନ ହେଲେ ବି ମିଛ କଥା ନୁହେଁ ଜନଶ୍ରୁତି କଥାଟିଏ ,

ମନକୁ ପଛକେ ନ ପାଉ କୋବିଦେ କବିର କଲମ କହେ ।

କାଉ କପୋତଙ୍କ ମାତା ବେନି ଦିନେ ଡାକି ନିଜ ନିଜ ଧାନ,

ଚାଉଳ କରିବା ପାଇଁ ଦେଇଥିଲେ ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଦିମାଣେ ଧାନ ।

କପୋତ ଛୁଆଠୁ କୁଆ ଛୁଆ ପରା ସବୁଠୁ ବଡ଼ ସିହାଣ,

ଆଗ ତୁରା ଜାଣି ତସୁ ଖୁଦ କୁଣ୍ଡା ମାଣରେ କଲା ପୂରଣ ।

ତସୁ ଖୁଦ କୁଣ୍ଡା ଉପରେ ଥୋଇଲା ଚାଉଳ ଯତ୍ନେ କିପରି ,

ଜାଣି ନ ପାରିଲା କପୋତ ଶାବକ ଛଳେ ଦେଲା ମାଣ ଭରି ।

କପୋତ ଛୁଆଟି ନୁହଁଇ ଲମ୍ପଟ ଜାଣିନି ତାର ଆଚାର,

ଖୁଦ ତସୁ କୁଣ୍ଡା ରଖିଲା ଅଲଗା ଚାଉଳ ଅଧା ତା ସେର ।

ନିଜ ନିଜ ଛୁଆ ଥୋଇଦେଲେ ସେର ନିଜ ନିଜ ମାତା ପାଶେ ,

ଦେଖିଲା କୁଆର ମାଣକ ପୁରିଛି ତା ମାତା ପାଖରେ ହସେ ।

କପୋତ ଜନନୀ ଦେଖିଲା ତା ଛୁଆ ସେରକ ହୋଇଛି ଅଧା ,

ସେଥିପାଇଁ କ୍ରୋଧେ କପୋତ ମାତାର ମନରେ ଆସିଲା ଦିଧା ।

ତମ ତମ ହୋଇ କ୍ରୋଧ ବିକଳରେ ଛୁଆକୁ ଦେଲା ବାଡେଇ,

ଦରମରା ହୋଇ ପଡ଼ିଲା ଶାବକ ଭୂମିରେ ଦେଲା ଗଡ଼ାଇ ।

କିଛି କ୍ଷଣ ପରେ ଦେଖି ଦେଲା ମାତା ଛୁଆର ଛାଡିଛି ପ୍ରାଣ,

ସେର ତଳେ କୁଆ ଛୁଆ ରଖି ଖୁଦ କୁଣ୍ଡା କରିଛି ପୂରଣ ।

କପୋତର ମାତା ଧାନ ଖୁଦ କୁଣ୍ଡା ପୁରାଇ ଦେଖିଲା ତାର

ଚାଉଳ ରଖିଲା ମାଣକୁ ଦେଖିଲା ପୂରଣ ହେଲା ସେର ।

ରୋଦନ କରିଲା କପୋତର ମାତା ମଥା କୋଡି କାନ୍ଦୁ ଅଛି ,

ଖୁଦ କୁଣ୍ଡା ଦେଇ ରଖିଲେ ଧନରେ ମାଣ ତ ପୁରିଯାଇଛି ।

କ୍ରୋଧ ଯୋଗୁଁ ସିନା କପୋତ ମାତା ସନ୍ତାନ କରି ନିହତ ,

ଶିକ୍ଷା ଦେଇଗଲା ଜଗତ ବାସୀଙ୍କୁ କ୍ରୋଧ ଦେ ଦୁଃଖ ବହୁତ ।

ସେହି ଦିନ ଠାରୁ ବନ ବୁଦାଶିରେ କପୋତ ମାତା କାନ୍ଦୁଛି,

ଦୁଇପଦ କଥା କହି ଦେ ଧନରେ ଦେଖ ତୋ ମାଣ ପୁରିଛି ।