ମାଆ ଆଶୀର୍ବାଦ

ମା’ ମା’ ଡାକ ଛଡାଇ ନେଇ ଯେ

ଦୂରକୁ ଯାଇଛ ମା’

ରହିଗଲା ତୁମ ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଗାଳି

କଟକଣା ତରଜମା ।

ସାଂଗ ସାଥି ମାନେ କଥାରେ କହନ୍ତି

ମୁଁ ଯେ ହୋଇଲି ଅନାଥ,

ବାପା ମାଆ ଯେବେ ଆରପାରି ଗଲେ

ନାହିଁ ତୋ ଉପରେ ଛାତ

ଭାଂଗି ଗଲା ଯେତେ ସପନ ମୋହର

ସବୁ ଗରବ ଗାରିମା ।

ପିଲାବୋଲି ଭାବୁଥିଲି ନିଜକୁ ମୁଁ

ବାପା ବଂଚିଥିବା ଯାଏ

ସେଇ ଭାବନାକୁ ପାଶୋରି ଦେଲିମୁଁ 

ଚାଲିଗଲା ପରେ ସିଏ

ତାଂକ ସଂସ୍କାରରେ ବଡ ମୁଁ ହୋଇଲି

ଲଂଘି ନାହିଁ ପରିସୀମା ।

ରଖିଥିବୁ ମା’ ତୋର ଆଶିର୍ବାଦ 

ରହିଥାଇ ସରଗରେ, 

ବାପାମାଆ ଋଣ ସାତ ଜନମରେ 

ସନ୍ତାନ କି ସୁଝି ପାରେ 

ଯେତେ ଦୋଷ ତୃଟି କରିଥିଲେ ମା’ ଗୋ

କରିଦିଅ ମୋତେ କ୍ଷମା ।

ସଂସାରେ ସଭିଏଁ ଆହା କଲେ ସତ

ଆପଣା ପୋଛିଲେ ଲୁହ

ତୁମେ ଆର ପାରି ଚାଲିଗଲା ପରେ

ଚାପି ହେଉନାହିଁ କୋହ 

ପୂଜୁଥିବି ନିତି ଚରଣ ଯୁଗଳ

ରହିଥିବା ଯାଏ ଆତ୍ମା ।