ମା' ଗୋ କଲ୍ୟାଣମୟୀ

ହେ ବିଶ୍ଵ ବନ୍ଦିନୀ ଦେବୀ କାତ୍ୟାୟନୀ

ଦଶ ଭୁଜାଧାରୀ ମାତା

ତୋର ଆବିର୍ଭାବ ଲୋଡ଼େ ଏଇ ଧରା

ରଖିବୁ ଲୋ ତା'ର ସତ୍ତା ।

ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠରେ ଜନମ ଲଭିଣ

ବାଧା ବିଘ୍ନ ସହଚର

ବିପଦ ବେଳ ମା ଦୂରୀଭୂତ ହୁଏ

ସେବିଲେ ତୋର ପୟର ।

ସଂକଟ ତାରିଣୀ ମହିଷାମର୍ଦ୍ଧିନୀ

ମହାଦେବ ସୁହାଗିନୀ

ତୋର ଆଗମନ ଶୁଭପ୍ରଦ ହେଉ

ଆଲୋ ମା ବିଶ୍ଵ ମୋହିନୀ ।

ଭରା କଲ୍ଲୋଳିନୀ ସାଜେ ଉନ୍ମାଦିନୀ

ସଂଗୀତ ମୁଖର ହୋଇ

ପର୍ବତ ଶିଖରୁ ଆନନ୍ଦ ବିଭୋରେ

ତୋ ଦୟାରୁ ଝରୁ ଥାଇ ।

ପ୍ରକୃତି ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ କି ଅବା ବର୍ଣ୍ଣିବି

ପର୍ଣ୍ଣେ ପୁଷ୍ପେ ତୋର ଶୋଭା

ଖେତ ଲହରାଏ ସବୁଜ ରଙ୍ଗରେ

ଅନ୍ନ ଦାତ୍ରୀ ପରି ପ୍ରଭା ।

ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ମେଘ ତୋର ପଥ ଚାହିଁ

ବାନ୍ଧିଛି ତୋରଣ ମେଳା

ଉତ୍ତାଳ ଅମ୍ବୁଧି ପୁଲ୍ଲକିତ ମନେ

ଭସାଇ ଦେଇଛି ଭେଳା ।

ଶୁଆ ଶାରୀ ପିକ ତୋର ନାମେ ପରା

ଖୋଲିଲେ ଗୀତର ପେଡ଼ି

ମତୁଆଲା ହୋଇ ଧେନୁର ଆବେଗ

ଗୋଗଷ୍ଠରୁ ହମ୍ବା ରଡ଼ି ।

ଅହି ନକୁଳର ଭେଦ ଭାବ ଭୂଲି

ପାପି ତପି ଏକତ୍ରିତ

ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ମଣ୍ଡଳରେ ତୋର କାରଣରୁ

ଦିଶେ ଲୋ ପାର୍ବଣ ଚିତ୍ର ।

ଚାଷୀ ଭାଇ ଚାଷେ ହୁଏ ତରତର

ଶାରଦ ପୂଜାକୁ ଚାହିଁ

ଉନ୍ନତ ବିହନ ଜୀବ ରୋପଣର

ଅନ୍ୱେଷଣେ ଲାଗି ଥାଇ ।

ଜଙ୍ଗଲ ପଦାର୍ଥ ଗନ୍ଧ ଝୁଣା ଦ୍ରବ୍ୟ

ସଜାଡିଲେ ଆଦିବାସୀ

ପବିତ୍ର ପୂଜନେ ମନ ନିବେଶିଲେ

ହୃଦୟରେ ରଖି ଖୁସି ।

ଅଜସ୍ର ଧାରାକୁ ଶ୍ରାବଣ ରଖିଛି

ଦେବୀ ସ୍ନାନ ଉପଲକ୍ଷେ

ଉତ୍କଣ୍ଠିତ ଭକ୍ତ ହରିବୋଲ ଦେବେ

ନାରୀ ହୁଳହୁଳି ସୁଖେ ।

କୃପା କରି ମାତ ଆସିବୁ ଧରାରେ

ପ୍ରଭାତୀ ମିନତି ଏହି

ଦୟା ମାୟା ଦୃଷ୍ଟି ରଖି ଥିବୁ ମାତ

ଦେଇ ତୋ ପଣତ ଛାଇ ।