ଲୁମ୍ବିନୀର ଶେଷ ରାତି

ହିମାଳୟ ପାଦଦେଶ ନେପାଳ ଦେଶର

କ୍ଷତ୍ରିୟ ରାଜା ଥିଲେ ଶୁଦ୍ଧେlଦନ,

ତାଙ୍କ ରାଣୀ ମାୟାଦେବୀ ଲୁମ୍ବିନୀ ଉଦ୍ୟାନେ

ଜନ୍ମ ଦେଇଥିଲେ ଏକ ପୁତ୍ର ସନ୍ତାନ ।

ସାତ ଦିନ ପରେ ମା'ଙ୍କ ଦେହାନ୍ତେ 

ମାଉସୀଙ୍କ ପାଶେ ହୋଇଲେ ପାଳିତ,

ଗୌତମୀ ମାଉସୀଙ୍କ ନାଁରେ ସିଦ୍ଧାର୍ଥ 

ଗୌତମ ନାମରେ ହେଲେ ନାମିତ ।

ରାଜବଂଶେ ଯାତ ରାଜ ଗୌତମ,

ପ୍ରାପ୍ତି କଲେ ନାନା ଜ୍ଞାନ 

ବୋଧି ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇ ବୁଦ୍ଧ ନାମରେ

ହୋଇଲେ ସିଏ ପରିଚିତ ।

ଏକ ସମ୍ଭ୍ରାନ୍ତ ବଂଶରେ ଯାତ ହୋଇ ମଧ୍ୟ

ମନରେ ତାଙ୍କର ଥିଲା ବିରାଗ,

ସଂସାର ବନ୍ଧନେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ ମଧ୍ୟ

ରାଜସୁଖ ଠାରୁ ନେଲେ ଦୂରତ୍ୱ ମନୋଭାବ ।

ଏକଦା ଗୌତମ ନଗର ପରିକ୍ରମା ସମୟେ 

ଦେଖିଥିଲେ ଏକବୃଦ୍ଧ,ରୋଗୀ, ଓ ଏକଶବ,

ସେ କରୁଣ ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖି ଗୌତମଙ୍କ 

ଅନ୍ତରେ ଜାତ ହେଲା ବୈରାଗ୍ୟ ଭାବ ।

ମନରେ ଭାବିଲେ ସଂସାର ମଧ୍ୟରେ

ରହିଛି ଅନେକ ଦୁଃଖ ଭୋଗ,

ଏକ ଗୈରିକ ବସନ ସାଧୁଙ୍କୁ ଦେଖି

କଷ୍ଟରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇବା ପାଇଁ ଏକମାତ୍ର ମାର୍ଗ ସନ୍ନ୍ୟାସ ।

ଲୁମ୍ବିନୀର ସେଇ ଗଭୀର ରାତ୍ରିରେ

ସ୍ତ୍ରୀ, ପୁତ୍ର, ରାଜପ୍ରାସାଦକୁ ଛାଡି,

ସତ୍ୟର ସନ୍ଧାନ, ଜ୍ଞାନ ଆହରଣ ପାଇଁ

ସଂସାର, ଗୃହକୁ ଗଲେ ତ୍ୟାଗ କରି ।