ଲୁଚାଇବି ନାହିଁ କିଛି

ବିତିଅଛି କେତେ ଉନ୍ମିଦ୍ର ରଜନୀ

ତୁମ କଥା ଭାବି ଭାବି

ହୃଦୟର ପୀଡା ବୁଝିବ କିଏ ବା

ନିଜେ ସିନା ଅନୁଭବୀ ।

ମନର ବ୍ଯଥାକୁ ଲେଖି ଲେଖି ଯତ୍ନେ

ଡାଏରୀ ପୃଷ୍ଠା କାଗଜେ

ନ ପଢିବେ କେହି ଅଠା ଚେପା ଦେଇ 

ରଖିଛି ମୋଡି ନିବୁଜେ ।

ଝରି ଶୁଖିଅଛି ଆଖି ଲୁହ କେତେ

ଇୟତ୍ତା ମୁଁ ରଖିନାହିଁ

ପଚାରିଛ ଯେବେ ମିଛ ରାଣ ଖାଇ 

କହେ ଭଲ ଅଛି ମୁହିଁ ।

ବୁଝୁଛି ଏବେ ମୁଁ ଥାଏ ଏକ ସୀମା

ପ୍ରତୀକ୍ଷା ସହଜସାଧ୍ୟ

ଗଲେ ଅତିକ୍ରମି ଲକ୍ଷ୍ମଣରେଖାକୁ

ଲାଗେ ଶୂନ୍ଯ ଦଶଦିଗ ।

ତିକ୍ତ କଟୁ ମଧୁ ହୃଦୟ ଯନ୍ତ୍ରଣା

କହି ବୁଝାଇ ନୁହଁଇ 

ଲୁଚାଇବି ନାହିଁ କିଛି ତୁମ ପାଶେ

ମନଖୋଲି ଦେବି କହି ।