ଲୋନି ଓ ଟିକି ଚଢେଇ

ସକାଳୁ ଲୋନି ଘର ବାହାରେ

ଦେଖିଲା ଟିକି ପକ୍ଷୀ

ଧଳା କହରା ଦେହର ରଙ୍ଗ

ମନ ଗଲା ତା' ଲାଖି ।

ଭାବିଲା ତାକୁ କରିବ ପୋଷା

ଖୁଆଇ କ୍ଷୀର ଭାତ

ଆଉଁସି ଦେବ ପିଠି କୁ ତାର

ବଢ଼େଇ ଦୁଇ ହାତ ।

ପିଂଜରା ରଖି ଶୁଆଇଦେବ

ଡ଼ର ଲାଗିବନି ତାକୁ

ସାଙ୍ଗରେ ତାକୁ ବୁଲାଇନେବ

ଫୁଲ ଭରା ବଗିଚା କୁ ।

ଆ'ଆ'ବୋଲି ଡାକି କହିଲା

ଦିନ ରେ ତୋ ଦେଖା ନାହିଁ

ଧରିବି ବୋଲି ହାତରେ ମୋର 

ପାଖେ ଆସିଛି ଧାଇଁ ।

କୁଆଡ଼େ ଯାଉ ଦିନ ସାରା ତୁ

ସକାଳୁ ଏମିତି ଆସୁ

କେଉଁଠି ଘର କିଏ ତୋ ସାଙ୍ଗ

କାହା ପାଖରେ ବସୁ ।

ଟିକି ଚଢେଇ ଶୁଣିଲା ନାହିଁ

ଲୋନି ପାଟିର ଡାକ

ଉଡିଯାଇ ସେ ଗଛ ଡାଳକୁ

ଶୁଣାଇଲା ତା'ରାବ ।

କାନ୍ଦିଲା ଲୋନି ବଡ଼ ପାଟିରେ

ମା'ଆସିଲେ ଧାଇଁ

କୋଳକୁ ନେଇ ମୁଣ୍ଡ ଆଉଁସି

ଦେଲେ ତାକୁ ବୁଝାଇ ।

ଆକାଶ ଉଡା ଚଢେଇ ସିଏ

ମାନେନି କିଛି ବାଧା

ମେଘ ରାଇଜ ବଣ ପାହାଡ

ତା'ପାଇଁ ସବୁ ସିଧା ।

ଜାଣିନି ଡ଼ର ରାଗ କି ରୋଷ

ଖୋଲାରେ ଉଡିବୁଲେ

ଧରିଲେ ତାକୁ ଲାଗେନି ଭଲ

କଲବଲରେ ମରେ ।

ଖେଳିବୁଲି ତା'ସାଙ୍ଗ ସାଥିରେ

ଏମିତି ଉଡୁଥାଏ

ସାଗୁଆ ବନ ପରି ତା'ମନ

ଆମକୁ ଖୁସି ଦିଏ ।