ଝରି ର ଚିଠି

ହୃଦୟର କଥା ସାଉଁଟି ଆଣି ମୁଁ

ତୁମକୁ ଲେଖୁଛି ଚିଠି

ସାଇତି ରଖିଛି ମନର ଆବେଗ

ସୁଖ ଦୁଃଖ ସ୍ମୃତି ମୁଠି ।

ମହୁଲ ଫୁଲର ମହୁଲି ନିଶାରେ

ହସୁଅଛି ବନଭୂଇଁ

ଶୀତଳ ପବନ ନଈ ଜଳ ଧାରେ

ଦିଶିଯାଏ ତୁମ ଛାଇ ।

ରହିଛ ବିଦେଶେ ଛାଡି କ୍ଷେତ ବାଡ଼ି

ଗାଁ ଘର ପରିବାର

ପଲ୍ଲୀ ବଧୁ ଝରି ସମ୍ଭାଳିଛି ସବୁ

ନହୋଇ ଟିକେ କାତର ।

ଅଦିନିଆ ବର୍ଷା କାଳ ହୋଇଗଲା

ଫସଲ ଦେଲା ଉଜାଡି

ସେଥିପାଇଁ ଆଜି ଦାଦନ ସାଜିଲ

ଠିକାଦାର ହାତେ ପଡି ।

ଦିନ ରାତି ସେଠି ହାଡ଼ଭଙ୍ଗା ଖଟି

ଦେହରେ ନଥିବ ଶିରୀ

ତୁମେ କି ବୁଝିବ ମୋ ମନର ଦୁଃଖ

ମରୁଛି ତୁମକୁ ଝୁରି ।

ଝୁରୁଥିବ ତୁମେ ପାହାଡ ଝରଣା

ଗାଁ ବଣ ଆମ୍ବତୋଟା

ଝୁରନ୍ତି ତୁମକୁ ପଦ୍ମପୋଖରୀର

ପଦ୍ମକଢି ଦରଫୁଟା ।

ଫେରିଆସ ତୁମେ ଗାଁ କୁ ଏଥର

ଭିଟାମାଟି ଏଠି ଝୁରେ

ପରିଶ୍ରମ କରି ସୁନାର ଫସଲ

ଦେଖିବା ନିତି କ୍ଷେତରେ ।

ଜନମ ମାଟିର ମହକ ନିଆରା

ପରବ ଯାନିଯାତରା

ମେଳା ମଉଚ୍ଛବ ସେନେହ ମମତା

ରଖେ ଆମ ପରମ୍ପରା ।

କାହୁଁ ଆସିଲା ଏ ଅଜଣା ରୋଗଟି

ସଭିଙ୍କୁ କଲା ଛାନିଆ

ମାସ୍କ ପିନ୍ଧି ଆଉ ହାତ ଧୋଇ ଧୋଇ

କରୋନାକୁ କରୁ "ନା"।

ଜଗି ଚଳୁଥିବ ଦେହ କୁ ତୁମର

ନପଶୁ ଏ ମହାମାରୀ

ଗ୍ରାମ ଦେବତୀଙ୍କୁ କରୁଛି ପ୍ରାର୍ଥନା

କରୋନା ଯାଉ ସବୁରି ।

ଚିଠି ଟିଏ ଖାଲି ଭାବିବନି ଏହା

ଝରିର ମରମ କଥା

ଭାବିଛି ଲେଖିଛି ଅନ୍ତର ଖୋଲିକି

ବୁଝିବ ଏ ଗଭୀରତା ।

End