ଚେନାଏ ହସ

ବଦଳେ ଜୀବନ ଚେନାଏ ହସରେ

ବିନା ବାକ୍ୟ ବିନିମୟେ

ପ୍ରଥମ ଦେଖାର ପ୍ରେମ ପରିଭାଷା

ବାନ୍ଧି ରଖେ ନିବିଡ଼ ରେ ।

ଗୋଲାପ ପାଖୁଡା କୋମଳ ପରଶ

ଛୁଇଁଯାଏ ଦେହ ମନ

ପକ୍ଷୀର କାକଳୀ କୁଳୁକୁଳୁ ନଈ

ସାକ୍ଷୀ ରହେ ଚିରଦିନ ।

ପ୍ରଣୟୀ ବୁଝିଛି ପ୍ରଣୟିନୀ ଭାଷା

ଚେନାଏ ହସର କଥା

ମାନ-ଅଭିମାନ, ରୁଷା-ରୁଷି ସବୁ

ଗୋପନ ହୃଦୟ ବ୍ୟଥା ।

କଅଁଳ ଶିଶୁର ଚେନାଏ ହସରେ

ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କର ନିଜ ସୁର

ରାଗ ରାଗିଣୀର ଝଙ୍କାର ତୋଳନ୍ତି

ହୋଇ ଅମୃତ ର ଝର ।

ଚେନାଏ ହସରେ ଶତ୍ରୁ ମିତ୍ର ହୁଏ

ଚୂର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ ଅହମିକା

ଆଘାତ ନପାଉ ମାଟିର ମଣିଷ

ସେନେହ ଶରଧା ଫିକା ।