ଲାଜେଇ ଜହ୍ନ

ମୁଠା ମୁଠା ମିଠା ଜୋଛନା ଖେଳେଇ

ଚାନ୍ଦ ଚାହୁଁଛି କି  ବଉଦ ଆଡେ଼ଇ

ଦେଖି  ଅପରୂପ  ଶିରୀ  ଅନୁପମ

ଜହ୍ନ ଯାଉଛି ଗୋ ଲାଜେଇ ଲାଜେଇ ।

ଛାତ ଉପରେ ବସିଛ ଏକା ଏକା

କେଉଁ ଶିଳ୍ପୀର ଚିତ୍ରିତ ଚିତ୍ରଲେଖା

ମାନମୟୀ ତୁମେ ବସିଛ ମଉନେ 

ଆକାଶ ଜହ୍ନକୁ ଅନେଇ ଅନେଇ ।

କୁନି କୁନି ତାରା ଘେରା ଏ ଆକାଶ

ଝଲମଲ ଜ୍ୟୋତି ଝଲକ ପ୍ରକାଶ

ଭାସା ବାଦଲ କି ପୁଳା ପୁଳା ତୁଳା

ସାରା ଆକାଶେ କେ ଦେଇଛି ଉଡ଼େଇ ।

ତୁମ ଓଢଣୀ ହୋଇ ଥାଆନ୍ତି ଯଦି

ରହି ଥାନ୍ତି ତୁମ ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ଲାଗି

ଦେଖ ପବନ ବି  ବଡ଼ ଅମାନିଆଁ

ଖୋଲା ପଣତକୁ ନେଉଛି ଉଡ଼େଇ ।

ତୁମ ଓଠର ସେ ଛୋଟ କଳା-ଜାଇ

କେବେ ଅଧରକୁ ଯାଏ ଛୁଇଁ ଛୁଇଁ

ତୁମେ କୁହ ବା ନକୁହ ସେ ଜାଣିଛି

ଯିଏ ଦେଇଛି ଗୋ କିମିଆଁ ଲଗେଇ ।

ନିଆଁଲଗା ଅଧା-ଚାନ୍ଦ ଏ ଜୋଛନା

ଅଙ୍ଗେ ଅନଙ୍ଗ ତରଙ୍ଗ  ମୂରୁଛନା

ଶଶି କିରଣ ଶୀତଳ ସାଦା ସାଦା

ନିଶା ମହୁଲିଆ ଦେବ ଗୋ ଲଗେଇ ।

ତୁମେ ଚାହୁଁଛ ଜହ୍ନକୁ ଯେବେ ଯେବେ

ଲାଗେ ଫିକା ଫିକା ତା ଜୋଛନା ତେବେ

ଦେଖି ତୁମ ଚାରୁ ରୂପ ରଙ୍ଗ ଛଟା

ଜହ୍ନ ଯାଉଛି ଗୋ ଲାଜେଇ ଲାଜେଇ ।