କୁଞ୍ଜବନେ ଝୁଲନ୍ତି ଦେଖ

କୁଞ୍ଜବନେ ଝୁଲନ୍ତି ଦେଖ

ନବ କିଶୋର କିଶୋରୀ ।

ଗୋପଗୋଈ ଚିତ୍ତ ଚୋର

ରାଧା ମନ କଲେ ଚୋରି ।

ଘନକାଳ ଯାଏ ସରି

ଘନଶ୍ୟାମ ବଂଶୀଧାରୀ ।

ମନେ ମନେ କି ବିଚାରି

କେଳିକୁଞ୍ଜେ ବିଜେ କରି।

ହରିଲେ ସଭିଙ୍କ ମନ

ଇଏ ପରା ବୃନ୍ଦାବନ ।

ଝୁଲନ୍ତି ରାଧିକା ସଙ୍ଗେ

ଦେଖ ଦେଖ କେତେ ରଙ୍ଗେ।

ସବୁ ମଠ ମନ୍ଦିରରେ

ଲୀଳାଧର ଲୀଳା କରେ।

ଶ୍ରାବଣ ଶୁକ୍ଳ ଦଶମୀ

ଆସିଛି ଝୁଲଣ ଆଣି ।

ସାତଟି ଦିନ କୁଞ୍ଜରେ

ବିହରିବେ ଆନନ୍ଦରେ।

ଦେଖିବେ ଭକତ ଜନ

ଝୁଲାଇବେ ଜଣେ ଜଣ।

ତୃପତ ହେବ ନୟନ

କୁଞ୍ଜେ ରାଧିକାରମଣ ।

ଶ୍ୟାମଳ ବରନ କୁଞ୍ଜ

ରାଧାକୁଞ୍ଜ ଗୋପୀକୁଞ୍ଜ ।

ଲାଗିଛି ଜରି ଜମ୍ବୁରା

ଦିଶୁଅଛି କେଡେ ତୋରା।

ଆସ ସଖୀ ଝୁଲାଇବା

ପ୍ରେମ ଜଳରେ ମଜ୍ଜିବା ।

ଗୋପୀଭାବେ ଗୋପୀନାଥ

ରାଈଙ୍କ ମନ ତୋଷିବା ।

ଆସୁଛି ଶରତ କାଳ

ଦୂରେ ଯିବେ ମେଘମାଳ ।

ଆକାଶ ଦିଶେ ନିର୍ମଳ

କୁଞ୍ଜ କେଡେ ପରିମଳ।

ଚନ୍ଦ୍ର ଚାନ୍ଦିନୀ ଝୁଲନ୍ତି

କିବା ମନେ କବି ଚିନ୍ତି ।

ସରି କେବେ ନ ହେବେ ସେ

ଭାବେ ନିରଞ୍ଜନ ଭାଷେ ।

ଆସ ଦେଖିବା ଝୁଲଣ

ହେବ ନିଶ୍ଚେ ପରିତ୍ରାଣ ।

କିଶୋର କିଶୋରୀ ସେ ତ

ମୋ ଜୀବନର ଜୀବନ ।