କୁମୁଦ

ସୁଦୂର ଆକାଶେ

ଜହ୍ନ ଉଁଇ ଆସେ

ତାରା ଫୁଲ ନେଇ

କୁସୁମ ବରଷେ

କେତେ ସ୍ୱପ୍ନ ନେଇ

ଜୋଛନା ପରସେ

ସୁନେଲି ଆଳୁଅ

କେଡେ ଶୁଭ୍ର ଦିଶେ

ଆକାଶ ର କୋଳେ

ନିତି ସିଏ ହସେ

କୁମୁଦ କୁ ଚାହିଁ

ସ୍ୱପ୍ନ କେତେ ଦେଖେ

ସୁଖ ର ସୌଧ କେତେ ତୋଳି ଦେଖେ

ଆଶା ନିରାଶା ର ବନ୍ଧନ ଭିତରେ

କେବେ ହସେ ପୁଣ

କାନ୍ଦେ ସେ ନିରଶେ

ନୀଳ କୁମୁଦ ର କୁହୁକ ଚାହାଣୀ

କେବେ ଆନମନା କରିଦିଏ ପୁଣି

ସପନ ସବୁ କୁ ସାଉଁଟି ସାଉଁଟି

ନିତି ହଜିଯାଏ ଆକାଶ ର ବୁକେ

ଜହ୍ନ ର ଜୋଛନା ତଥାପି ଝଲସେ

କୁମୁଦିନୀ ମନ ପୁଲକେ ହରଷେ

ତଥାପି ସେ ପ୍ରେମ ମଉଳେ ନି କେବେ

ପ୍ରୀତି ର ଫଗୁଣ ନିତି ସେ ଝଲସେ

ନିଶୁନ ରାତି ରେ ଜହ୍ନ ଯେବେ ଆସେ l