କୁଆଁର ପୁନେଇ ଜହ୍ନ

ବରଷା ଯାଉଛି ଛାଡି ମୋ ଫୁଲ ବଉଳ ବେଣୀ

ଶୀତ ଆସେ ମାଡି ମାଡ଼ି ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।

ପାର୍ବଣ ର ଦେବୀ ପୁଜା ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ସରିଗଲା ପୁଜା ମଜା ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।

ମହିଷାସୁର କୁ ମାରି ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ଦେବୀ ହେଲେ ବ୍ରହ୍ମଚାରିଣୀ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।

କୁଆଁ ର ପୁନେଇଁ ଚାନ୍ଦ ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ହେଲାଣି ଶିଶିର ପାତ ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।

କୁଆଁରୀ ମେଳରେ ବିଜେ ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଠାକୁରାଣୀ ନିଯେ ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।

ଚାନ୍ଦ ପୁଜେ ଚନ୍ଦ୍ରାନନୀ ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ଜହ୍ନି ପୁଷ୍ପାଞ୍ଜଳୀ ଘେନି ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।

ପୁରୁଣା ଦିନର ପ୍ରଥା ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ସେ ଚିତ୍ର ସାତ ସାଇତା ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।

ଲୁଚିଯାଏ ଜାତି ସଂସ୍କୃତି ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ହଜିଯାଏ ରୀତି, ନୀତି ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।

ଜନମ ଜୟନ୍ତୀ ଶମ୍ଭୁ କୁମର ବଉଳବେଣୀ

ଦେବକୁଳେ ସବୁଠାରୁ ସୁନ୍ଦର ବଉଳବେଣୀ ।

ତେଣୁ ୟେ କୁମାର ପୁନେଇ ଜହ୍ନ ବଉଳବେଣୀ

ବାଉଳା କରଇ କୁଆଁରୀ ମନ ବଉଳବେଣୀ ।

ପକ୍ଷୀରାଜେ ଚଢି ଆସିବ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ମହାଦେଈ କରି ନେବ ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।

ମନରେ ମନାସେ ପରାଣ ଧନ ବଉଳବେଣୀ

ପୁଜିଣ ପୁନେଇଁ ଜହ୍ନ ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।

ରାଈ ଦାମୋଦର ବ୍ରତ ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ

ଜଳାଇ ଆକାଶ ଦୀପ ଗୋ ଫୁଲ ବଉଳବେଣୀ ।

ଆଶ୍ଵିନ ପରେ କାର୍ତ୍ତିକ ବ୍ରତ ଗୋ ବଉଳବେଣୀ

ଋତୁ ଏମନ୍ତ ଶରତ ହେମନ୍ତ ବଉଳବେଣୀ ।

ଚଳଚଞ୍ଚଳ ଲେଖନୀ କବିର ବଉଳବେଣୀ

ମନେ ଯାଗେ ପ୍ରେମ ସ୍ୱର୍ଗୀୟତାର ବଉଳବେଣୀ ।