କୁଆ ପଥର

ଭାସୁଥିଲି ମୁହିଁ

ବଉଦ ମେଳରେ

ଭୂମିରେ ପଡିଲି ଖସି

ସ୍ବଛ୍ଥ କଳେବର

ମାଟିରେ ମିଶିଲା

ଅବଶେଷ ନାହିଁ କିଛି

ସ୍ବଛ୍ଥ କଳେବର

ଅତିବ ସୁନ୍ଦର

ନହୋଇଲା ଚିରସ୍ଥାୟି ,

ତେବେ ତୁମେ କାହିଁ

ରୂପେ ଗର୍ବୈ ମର

ଯଶକିର୍ତି ଭୁଲିଯାଇ

ରୂପ ଅରୂପର

ଏ ଘୋର ସମର

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଲାଗିଅଛି ,

ରୂପ ହାରେ ଏଠି

ଅରୂପ ଢିତଇ

ବିଶ୍ବ ଇତିହାସେ ସେହି