କଥାରେ କଥାରେ

କଳି ଯୁଗେ କଳି ବିଷ ଲୋ ସଜନୀ

       କଳି ଯୁଗେ କଳି ବିଷ ,

ହରି ହର ନାମ ଜପୁଛନ୍ତି ଖାଲି

       ହୃଦୟରେ ବହି ରୋଷ ।

କଥାରେ କଥାରେ ଶାଣିତ କଟୁକ୍ତି

      ସମ୍ପର୍କକୁ କରି ଶେଷ ,

ଏ ତ କଳି ଯୁଗ ମହାକାଳ ଫଳ

      ତୁଣ୍ଡେ ମିଛ ଭକ୍ତି ରସ ।

ଭକ୍ତି ହୃଦୟରେ ପ୍ରଭୁ ନାମ ନେଲେ

       ଇନ୍ଦ୍ରିୟକୁ କରି ବଶ ,

ବୃଥା ଅଭିମାନ ଅହଂକାର ପଣ

      ଛୁଇଁ ପାରେନାହିଁ ଲେଶ ।

ସବୁ ମିଛ ମାୟା ବାତୁଳ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ 

       ଭକ୍ତିକୁ କରି ପ୍ରକାଶ ,

ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତ ବୋଲି ନିଜକୁ ମଣନ୍ତି

       କଥାରେ ଚତୁର ଭାଷ ।

ପ୍ରବଚନ କେତେ ଦିଅନ୍ତି ବସିକି

      ବିଳାସ ପୂର୍ଣ୍ଣ ମଞ୍ଚରେ ,

ଭାବ, ଭକ୍ତି ତାଙ୍କ କେତେ ଯେ କେଜାଣି

     ଗଣା ସେ ବଡ଼ ଭକ୍ତରେ ।

ପ୍ରଭୁ ସମର୍ପଣ ନିରବେ ନି଼ଃଶଦ୍ଦେ 

       ଦୃଢ ଆରାଧନା ବଳେ ,

ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତ ବୋଲି ପ୍ରଭୁ ପ୍ରକାଶନ୍ତି 

      ସ୍ବୟଂ ଉପଯୁକ୍ତ ବେଳେ ।

ଭକ୍ତ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ପୁଣି ସାଲବେଗ  

     ଦାସିଆ ବାଉରୀ ଖ୍ୟାତ ,

ବଳରାମ ଦାସ ବାଲିରଥ ଯାଏ

     ସ୍ଵୟଂ ପ୍ରଭୁ ବିରାଜିତ ।

କହିବା ଗାଇବା ଲୋଡ଼ା ହୁଏ ନାହିଁ

      ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପାଇବା ପାଇଁ , 

ସ୍ଵୟଂ ପ୍ରକଟନ୍ତି  ପ୍ରଭୁ ଭଗବାନ 

      ଭକ୍ତର ଭକ୍ତିକୁ ଛୁଇଁ ।

ପ୍ରଭୁ ନାମ ରସ ବିଷରେ ପୀୟୂଷ

     ପାନ କଲା ଲୋକ ଜାଣେ ,

ଜାଣନ୍ତି କେବଳ ପ୍ରଭୁ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ

        ପରଖନ୍ତି ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ।

ଭାବରେ ଭାବରେ ପହଁରି ପହଁରି 

        ପହଞ୍ଚନ୍ତି ଭକ୍ତଗଣ ,

ପ୍ରଭୁ ସାନ୍ନିଧ୍ୟକୁ ପାଇଣ ଜୀବନେ 

      ମୁକ୍ତିପା'ନ୍ତି ତତ୍ କ୍ଷଣ ।