କଥା ପଦୁଟିଏ

ତୁମେ କେବେ ଗୋଟେ ଆସି 

କାନରେ କହି ଦିଅନ୍ତ କି , 

ଫାଟି ପଡ଼ିବା ପରି କଥା ପଦୁଟିଏ । 

ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଫାଟିପଡ଼ିବାକୁ 

କି ଖଣ୍ଡଖଣ୍ଡ ହୋଇ ଭାଙ୍ଗିଯିବାକୁ 

ଇଚ୍ଛା ତ ଭାରି ହୁଏ 

ହେଲେ ତୁମ ଛଡ଼ା  

ଆଉ କିଏ ବା କାହିଁକି ଭାଙ୍ଗିବାକୁ ଯିବ

ଏ ଅଖୋଜା ଅଲୋଡ଼ା  

ଅଜାମର ପଥର ଖଣ୍ଡିକୁ ?

 

ଦିଅଁ ନଥିବା ଦେଉଳ ,

ଅପାଣିଆ ଅପୂଜା ଠାକୁର , 

ଚଢ଼େଇ ନଥିବା ବସା ,

ପ୍ରାଗ୍ ଐତିହାସିକ ଗୁମ୍ଫା 

କି କେଉଁ ପରିତ୍ୟକ୍ତ ଅଲୋଡ଼ା 

ଭଙ୍ଗାଘରଟିଏ ଭଳି 

ପଡ଼ିରହିଥାଏ ଅପେକ୍ଷାରେ ।

 

କି ଦିନେ ତୁମେ ଆସି 

କୋଳେଇ ନେବ

ନହେଲେ ଶେଷରେ 

ମାଟି ସହ ମାଟି ହେବ ଏ ଦେହ ।

କେବେ ମାଟି ସହ 

ମାଟି ହେବାର ଆକାଂକ୍ଷା ନେଇ 

ଝଡ଼ ତୋଫାନ, ବିଜୁଳି ଚୋଟ 

ଆଉ ଭୂମିକମ୍ପକୁ ବେଖାତିର କରି 

ଦୃଢ଼ହୋଇ ଠିଆହୁଏ ତ 

ଆଉ କେବେ ଆମନ୍ତ୍ରଣ କରେ ତୁମକୁ

ନିର୍ବିଘ୍ନରେ ଦୁଇବାହାକୁ ମେଲାଇ ।

ତୁମେ କେବେ ଗୋଟେ ଆସି....