କ୍ଷୁଧାସୁର

କ୍ଷୁଧାସୁର କେବେ ଛାଡିନି କାହାକୁ,

ସଂଘର୍ଷ ଏଠି ଭୋକ ର ଅନଳେ,

କିଛିଟା ମୁହୂର୍ତ୍ତ ବଞ୍ଚି ରହିବାକୁ ।

ବ୍ୟସ୍ତ ଏ ଜୀବନେ କେଉଁ ଏକ କୋଣେ,

କାନ ଯେବେ ଶୁଣେ ଆର୍ତ୍ତ ଚିତ୍କାର,

ଦେଖେ ପୁଣି ଯାଇ ଚିତ୍କାର ର ଉତ୍ସ

ଏକ କଙ୍କାଳ ସାର କ୍ଷୀଣ ଶରୀର,

ସେତେବେଳେ କହେ ମୋ ମନ

ଆଉଥରେ ନିଜକୁ ବିଶ୍ଳେଷଣ କରିବାକୁ

କ୍ଷୁଧାସୁର କେବେ ଛାଡିନି କାହାକୁ,

ସଂଘର୍ଷ ଏଠି ଭୋକ ର ଅନଳେ,

କିଛିଟା ମୁହୂର୍ତ୍ତ ବଞ୍ଚି ରହିବାକୁ ।

କ୍ଷୁଧାସୁର ଏକା ସେଇ ଦାନବ ଯାହା

ମଣିଷ କୁ ଅମଣିଷ କରାଏ,

ଲାଗେ ଯେମିତି ସେ କିଛି କ୍ଷଣ ମଧ୍ୟରେ

ସାରିଦେବ ପୃଥିବୀ ଟା ଯାକ ଖାଦ୍ୟ ଭଣ୍ଡାର

କାରଣ ସେ କ୍ଷୁଧାସୁର ।

ଏକ ଅଚିହ୍ନା ହାତରେ , ଛାତି କୁ ପଥର କରେ

କେବଳ ଏ କ୍ଷୁଧାସୁର ପାଇଁ,

ଯେବେ ମା ବିକି ଦିଏ ପ୍ରାଣ ପ୍ରିୟ ଶିଶୁ କୁ

ସେତେବେଳେ ମୋ ମନ କହେ

କ୍ଷୁଧାସୁର କେବେ ଛାଡିନି କାହାକୁ,

ସଂଘର୍ଷ ଏଠି ଭୋକ ର ଅନଳେ,

କିଛିଟା ମୁହୂର୍ତ୍ତ ବଞ୍ଚି ରହିବାକୁ ।