କଷ୍ଟ

ଆତ୍ମହରା ହୋଇ ଧନକୁ ଦେଖିଲି,

ଧନ ତ ରହିଲା ନାହିଁ !    

ଏଠି ସବୁ ମିଛ, ଏଠି ସବୁ ପ୍ରତାରଣା      

 ହେଲେ ଜାଣିତ ହେବନି ଭାଇ !      

  ସେହି ଖାଲେ ଯାଇ, ମଣିଷ ପଶଇ,

ମିଛ କୁ ଆଦରି ନେଇ !

ଏଠି ସବୁ ଚାଲି ଯିବ, ରହିବ ନାହିଁ କିଛି !  

  ହେଲେ ରହିଯିବ ଖାଲି ତୁମ ଯଶ, କୀର୍ତ୍ତି !      

   ତୁମ ପରେ ଥିବ ଖଟ, ଘର, ଛାତ, ଝରକା, କବାଟ  

   ଆଉ ଚାରି ଦିନର କିଛି ସାଉକିନିଆ ଜିନିଷ !     

   ହେଲେ କାହିଁ ବା ବୁଝିବ, ମଣିଷର ସେହି ଚାପ !  

  ଏଠି ବୟସ ରୁହେନି, ନା ରହିବ ତୁମ ରୂପ !  

  ହେଲେ ମଣିଷ ବଞ୍ଚିବା ଯାଏ, ପାଇ ଥାଏ ବଡ କଷ୍ଟ !   

ଦୁଃଖ ଭରା ଏହି ସଂସାର, ସେଥିରେ ବହୁତ କଷ୍ଟ ! 

  ବାଳୁତ ବୟସେ ବିଦ୍ୟା ନେଇ କଷ୍ଟ !   

  ଯୌବନେ ପ୍ରେମ ଆଉ ରୋଜଗାର ନେଇ କଷ୍ଟ !    

  

  ହେଲେ ବୁଦ୍ଧ ବୟସରେ ସଞ୍ଚି ଥିବା କିଛି,ଧନକୁ   

 ନେଇ ଭୋକିଲା ପେଟରେ ଦେଇଦିଅ ତୁମେ ହସ  !   

  ଯାହା ରହିଯିବ ଏଠି, ତୁମ ଯଶ, ମାନ, କୀର୍ତ୍ତି, ପୁଣ୍ୟ !

ସେହି ପଛରେ ପଡ଼ି ଜୀବନକୁ କରିଦିଅ ଧନ୍ୟ  !