କ୍ଷତାକ୍ତ

ମଣିଷ କ୍ଷତାକ୍ତ 

ସେତେବେଳେ ହୁଏ

ଯେତେବେଳେ ତା'ର ହୃଦୟ ବିଗଳିତ ହୁଏ

ଶରୀର ରେ କେବେ କ୍ଷତ ହେଲେ 

ସମୟ ର ଧାରା ରେ ସେ କ୍ଷତାକ୍ତ ସ୍ଥାନ ଲିଭିଯାଏ  

କିନ୍ତୁ

ମଣିଷ ମନ ଓ ହୃଦୟ ରେ କ୍ଷତ ସୃଷ୍ଟି ହେଲେ 

ସେ କ୍ଷତ ଶୁଖିଯାଏ  

କିନ୍ତୁ ଦାଗ ଆଜୀବନ ରହିଯାଏ

ଆଉ ସେହି ହୃଦୟ ରେ କ୍ଷତ ସୃଷ୍ଟି ର କାରଣ

କୌଣସି ଅସ୍ତ୍ର କି କୌଣସି ବଡ଼ ଆୟୁଧ ନୁହଁ

ତାହା ହେଉଛି ବ୍ୟବହାର

ନିଜର ବ୍ୟବହାର ସହ ମନୁଷ୍ୟ ର ବାଣୀ ସମ୍ପୃକ୍ତ  

ତେଣୁ ବାଣୀ କୁ ଅମୂଲ୍ୟ କୁହାଯାଏ

ଯାହାର ମୂଲ୍ୟ କୁ କଳନା କରିହୁଏନା 

ତାହା ତ ଅମୂଲ୍ୟ

କୁହାଯାଏ ମୁଖରୁ ନିସୃତ ଶବ୍ଦ କେତେବେଳେ 

ସ୍ନେହ,ପ୍ରେମ ର ଝରଣା ସୃଷ୍ଟି ବେଳେ

କେତେବେଳେ ଅଦୃଶ୍ୟ ଛୁରୀଟିଏ ହୋଇ 

ଅନ୍ତର କୁ ବିଦାରି ଦିଏ

ତେଣୁ ମୁଖରୁ ବଚନ ପ୍ରକାଶ ବେଳେ 

ଚେଷ୍ଟାକର ସେହି ନିସୃତ ଶବ୍ଦ

କାହା ମନରେ ଦୁଃଖର ସାଗର ସୃଷ୍ଟି ନ କରି 

ହୃଦୟ ରେ ଅମୀୟ ପରଷୁ

ତେବେ ହିଁ ହୃଦୟ

କ୍ଷତାକ୍ତ ହେବ ନାହିଁ