କରୁଛି ଶପଥ

ଅଦିନ ବରଷା   ଵରଷିବ ବୋଲି

    ଭାବି ନଥିଲି ମନରେ

କେତେ ଯତନରେ   ବାନ୍ଧିଥିଲି ବସା

     ଭାଙ୍ଗିଗଲା କ୍ଷଣିକରେ ।

ବିଜୁଳି ଆଲୋକ   ଘଡଘଡି ଶବ୍ଦ

      ପ୍ରକମ୍ପିତ ହେଉଥିଲା

ରଙ୍ଗ ତା ଧୂସର   ସୁମଧୁର ସ୍ବର

    ଅବେଳରେ ବରଷିଲା ।

ଛାଡିଗଲା ବର୍ଷା   ଦେଇଗଲା ଦୁଃଖ  

    ରହିଲା ମନରେ ମୋର

ଦୁଃଖ ଦରିଆରେ   ଭାସୁଅଛି ଏବେ

    କେମିତି କରିବି ଘର ।

ଯେତେ ବୁଝାଇଲେ  ବୁଝିଲା ନାହିଁ ତ

     ଅମାନିଆ ମନ ତା'ର  

କେଉଁଠି ରହିଲା  ଦୋଷ ଯେ ମୋହର

   କରିଲା ମୋତେ ସେ ପର ।

ଲୋକହସା ଆଜି  କରିଲା ଜଗତେ

    ପାଉନାହିଁ ଥଳକୂଳ

ଭାଗ୍ଯ ମୋର ଛୋଟ  ଦେଲା ବହୁ କଷ୍ଟ

     ମୋ ସଙ୍ଗେ ଖେଳିଲା ଖେଳ ।

 ତା' ପରି ମଣିଷ   ଆଜି ଏ ସମାଜେ

    ଅଛନ୍ତିରେ କେତେ ଜଣ

ସ୍ବାର୍ଥପର ହୋଇ  ଗୋଇଠା ମାରନ୍ତି

    ମୁହଁକୁ କରିଣ ଟାଣ ।

ଅସମୟେ ଆସି  କରଥାନ୍ତି ଵସା

  ଦେବାକୁ ଦିବ୍ୟ ଆଲୋକ

ବୁଝି ନପାରନ୍ତି  ସାର ମର୍ମ ସିଏ

   ଚକ୍ଷୁରେ ଭରି ଲୋତକ ।

ଭସାବାଦଲ ସେ  ଭାସିଗଲା ଆଜି

    ଦେଇଗଲା କେତେ କଷ୍ଟ

ଯେତେ ଚେଷ୍ଟାକଲେ  ପାଉନାହିଁ ଭେଟ

   ଭାବୁଛି ମୁଁ କାଳେ ଦୁଷ୍ଟ ।

 କରି ନାହିଁ ଭୁଲ୍  ଲେଖିଛି କଲମେ

     ନିଜ ଅନୁଭୂତି କଥା

ନିଜ ପରିବାର   ପଡିଶାର ଘର

   ରହିଛି ଅନେକ ବ୍ଯଥା ।

ସୁନା ଚିହ୍ନେ ସିନା   ସୁନାରି ବଣିଆ

    ବନ୍ଧୁ ତ ଚିହ୍ନେ କୁଣିଆ

ଚିହ୍ନିଲାନି ବନ୍ଧୁ   ହେଲା ଅମାନିଆ

   ଜାଣିଲା ସାରା ଦୁନିଆଁ ।

ମାନ ଅଭିମାନ  ଭରିଛି ସଂସାରେ

   କେହିତ ନୁହେଁ କାହାର

ନିଜସ୍ବାର୍ଥ ପାଇଁ  ଅଭିମାନେ ଲୋକ 

    କରନ୍ତି ରଣ ହୁଙ୍କାର ।

କବିର କଲମ   କବିତାର ମର୍ମ

    ହୋଇବ ଚିର ସୁନ୍ଦର

କରୁଛି ଶପଥ   ଶୁଣ ସର୍ବେ ଜନ

   ହେବିନି କାହା ନିଜର ।