କୃଷକ

ଋତୁ ଝୁଲଣାରେ   ମୌସୁମୀ ଆସୁଛି

ତୋରଣ ବାନ୍ଧିଛି ଘନ

କେବେ ଶୁଭ୍ର ଗିରି କେବେ ଭେଳା ପରି

ରୂପ ତା'ର ଅନୁପମ ।

ବିହନ ବିଛାଇ     ବସି ଚଷା ଭାଇ

ବଜାଏ ସୁଖର ତୁରୀ

ହଳ ଲଙ୍ଗଳର     ପସରା ମେଲିଛି

କାନ୍ଧକୁ ଲାଗେନା ଭାରି ।

ବିଦ୍ୟୁତ୍ ପ୍ରଭାକୁ    ତିଳେ ଭୟ ନାହିଁ

ବୁଝେନା ସେ ରାତି ଦିନ

ଧାରା ଶ୍ରାବଣରେ   ଖେତ ନଲାଗିଲେ

ଅବୁଝା ହୁଏ ତା ମନ ।

ଚାଷ ଜମି ତାର    ଜୀବନ ବେଉଷା

କର୍ଦ୍ଦମ ଚନ୍ଦନ ବାସ

ସବୁଜ ଖେତର    ମନୋହର ଶୋଭା

କରାଏ ତାହାକୁ ତୋଷ ।

ବରଷା ନୋହିଲେ    ଇନ୍ଦ୍ର ଦେବ ପୂଜି

କରେ କେତେ ମାନସିକ

ଚାଷୀ ପାଇଁ ଆଜି      ଜଗତ ବଞ୍ଚିଛି

ତା ପାଇଁ ପ୍ରାପ୍ତ ଏ ଭିକ ।

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଫସଲ     ସାଉଁଟି ଆଣି ସେ

ଖଳାରେ କରଇ ମେଳା

ଚାଷୀ ପାଇଁ ଆଜି    ଗର୍ବେ ମଥା ଉଚ୍ଚା

କର ନାହିଁ ଅବହେଳା ।

ମାଟି କାଦୁଅରେ     ହୁଡା ତଳେ ବସି

ପଖାଳେ ସନ୍ତୋଷ ହୁଏ

ସେହି ଚାଷୀ ଭାଇ     ଆମରି ଉଦର

ଶ୍ରମ ଦାନେ ଭରି ଦିଏ ।

କୃଷକ ବିହୁନେ     ଚାଷ କି ହୋଇବ

ଏ କଥା ସକଳେ ଜାଣେ

ସନମାନ ଦେଇ      ମଣିଷରେ ଗଣ

ସ୍ମୃତିରୁ ପ୍ରଭାତୀ ଜାଣେ ।