କୃଷକ ଭାଇ

ସକାଳରୁ ସଞ୍ଜ କ୍ଷେତରେ ମୋର,

  ଭଲ ମନ୍ଦ କାହା ବୁଝିବାକୁ ନ ଥାଏ ତର ।

ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଚାହା ସହ ଖାଇ ମୁଢ଼ି,

   ବାହାରି ପଡେ ଧରି କୋଡି କୁରାଢି ।

କାଳିଆ କସରା ଦୁଇ ବଳଦ ମୋର,

   କ୍ଷେତକୁ ମୋ କରନ୍ତି ହଳ ।

ପରିଶ୍ରମ କରି ଚାଲେ ଲାଭକୁ ରଖେନା ଆଖି,

   ପରିବାର ମୋର ଆନନ୍ଦେ ରହିଲେ ପାଏ ମୁଁ ସେଥିରେ ଖୁସି ।

ପଖାଳ କଂସା ମୋ ଅମୃତ ସମାନ,

   ଘରରୁ କ୍ଷେତ, କ୍ଷେତରୁ ଘର ଏଇ ମୋ ଜୀବନ ।

ହଳ ସାରି ଯେବେ ଫେରେ ମୁଁ ଘରକୁ,

   ଘରଣୀ ମୋ ଚାହିଁ ରହିଥାଏ ମୋ ଫେରିବା ବାଟକୁ ।

ଭାତ, ଶାଗ, ତିଅଣ ଦିଏ ସେ ପରଶି,

   ଅତି ଉଲ୍ଲାସରେ ଖାଇ ଥାଏ ବସି ।

ସଂଜ ବେଳେ ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗୀ କୁ ଯେ ଯାଏ,

  କର୍ମ, ଧର୍ମ, ପୁରାଣ ବସି ଶୁଣେ ।

କୃଷକ ବୋଲି ମାନେ ନାହିଁ ମୋର ଦୁଃଖ, 

  ମୋ ପରିଶ୍ରମେ ଦେଶବାସୀଙ୍କ ମେଣ୍ଟୁଛି ଯେ ଭୋକ । ।