ରୋପଣ କରିବା ବୃକ୍ଷ

ପ୍ରକୃତିର ଏଇ କରାଳ ରୂପକୁ

ଦେଖି ହୃଦ କାନ୍ଦିଉଠେ

ସବୁ ସହି କିନ୍ତୁ ବସୁଧା ଆମକୁ

ନାନା ଉପାଦାନ ବାଣ୍ଟେ ।

ଗହଳ ବନାନୀ ବୁକୁରେ ତାହାର

ଶୋଭା ପାଉଥିଲା ବୋଲି

ଶୀତଳ ବାୟୁରେ ମନ ଉଲ୍ଲାସରେ

ଦିନ ଯାଉଥିଲା ଚାଲି ।

ଖାଦ୍ୟବାସଠାରୁ ନାନାଦି ଦରବ

ଗଛ ଦେଉଥିଲା ଦାନ

ତା' ଯୋଗୁଁ ବରଷା ଧରଣୀ ବୁକୁରେ

ଆସୁଥିଲା ନିଶ୍ଚେ ଜାଣ ।

ନଥିଲା ମୃତ୍ତିକା କ୍ଷୟର ଭୟ ଯେ

ନଥିଲା ଯେ ଦୁର୍ବିପାକ

ଆଜି କିନ୍ତୁ ସବୁ ବଦଳି ଯାଇଛି

ଶୂନ୍ୟ ହୋଇଯାଇ ବୃକ୍ଷ ।

ଆଧୁନିକ ମୋହ ଗ୍ରାସି ମଣିଷକୁ

ବିଜ୍ଞାନକୁ କରି ଵଶ

କଳାକାରଖାନା ,ସୁଉଚ୍ଚ ସଉଧ

ଗଢିଲାଣି ଚତୁଃପାର୍ଶ୍ଵ ।

ଗହଳ ବନାନୀ ନିଶ୍ଚିହ୍ନ ହେଲାଣି

ପ୍ରକୃତି ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ

ଭାରସାମ୍ୟ ତା'ର ହରାଇ କାନ୍ଦୁଛି

ମଣିଷର ନିଘା ନାହିଁ ।

ନିୟମିତ ବର୍ଷା ଝରୁନାହିଁ ଆଉ

ଚାଷୀକୁଳ ଭୋଗେ କଷ୍ଟ

ଦୈଵ ଦୁର୍ବିପାକ ତାଣ୍ଡବ ଲୀଳାରେ

ହୋଇଲାଣି ସବୁ ନଷ୍ଟ ।

ସୂର୍ଯ୍ୟର ଉତ୍ତାପ ପ୍ରଖର ହେଲାଣି

ସହି ହେଉନାହିଁ ଦାଉ

ନିଜ ଜିହ୍ଵା ନିଜେ ଛେଦ କରି ପୁଣି

ମଣିଷ ଦେଖାଏ ଭାଉ ।

ବିପନ୍ନ ହୋଇଲେ ପ୍ରକୃତିର ରୂପ

ବଞ୍ଚିବାକି ଆମେମାନେ

ଏବେଠାରୁ ଯଦି ସଚେତନ ହେବା

ଭୟ ରହିବନି ମନେ ।

ବିଧ୍ବଂସ ମୁଖରୁ ବର୍ତ୍ତିବା ନିମନ୍ତେ

ରୋପଣ କରିବା ବୃକ୍ଷ

ତୃପ୍ତ ହେଲେ ଧରା ଜୀବନେ ଆମର

ଭରିଦେଵ ମହାସୁଖ ।