ଏକ ରାତ୍ରିର ଯାତ୍ରା

ଗାଢ଼ ଘନ ତମିଶ୍ରା ରେ ଚାନ୍ଦିନୀ ବିହୀନ

ଚାଲି ଚାଲି ଯାଉ ଥାଏ କେଉଁ ଦୂର ସ୍ଥାନ ।

ମନେ ପଡେ ବିଗତ ସେ ସମୟର ସ୍ମୃତି

ଚକିତେ ନିରତେ ଧାଇଁ ଆସେ ମନେ ଭାସି ।

କାହିଁ କି ନା ରୋମାଞ୍ଚକ ଥିଲା ସେହି ଯାତ୍ରା 

ଭୟ ଭୀତି ବିଜଡ଼ିତ ବିଜନ ତମିଶ୍ରା ।

ଭୂତ ପ୍ରେତ ପିଶାଚ ମାନଙ୍କ ଭୟ ଭ୍ରାନ୍ତି

 ପ୍ରଚୁର ଗରମ ପୁଣି ଯାତ୍ରା ଅନୁଭୂତି ।

ଅବିସ୍ମରଣୀୟ ହୋଇ ରହିବ ମନରେ

 ରୋମାଞ୍ଚ ସଞ୍ଚାର କରାଇ ସେ ବେଳେ ବେଳେ ।

ଅଜାଣତରେ ମୋ ମନ ଭାବନା ନିମଗ୍ନ

 ଥିଲେବି ରାତିର ସେହି ଅଭୁଲା ସପନ ।

ସ୍ପନ୍ଦନ ଯୋଗାଇ ଦିଏ ଜାଗୃତି ଆହ୍ୱାନ

ଭୟ ଭୀତି ବିଜଡ଼ିତ ଚିତ୍ତେ କ୍ଷଣ କ୍ଷଣ ।