ସୁନିଆଁ ଦିବସ

ଭାଦ୍ରବ ମାସ ଶୁକ୍ଳ ଦ୍ବାଦଶ ତିଥି

ବାମନକୁ ଜନ୍ମ ଦେଲେ ଅଦିତି

ଅଧର୍ମ ନାଶିବା ପାଇଁ ।

ସତ୍ୟଯୁଗେ ବଳି କରନ୍ତି ଅର୍ଦଳି

ଦେବେଦ୍ୟନ୍ତି ଦଳି,ପାଦେକିସେମଳି

ବିଧର୍ମ ନିତି ରଚଇ ।

ବାମ ହସ୍ତେ ଛତା କାନ୍ଧରେ ପଇତା

ମସ୍ତକରେ ଚିତା,କମଣ୍ଡଳୁ ଧାର୍ତା

ଅପୁର୍ବ ଶୋଭନ ଭେଶ ।

ମଣିଖଂଜଣି ତାଂକ କର୍ନେ କୁଣ୍ଡଳ

ପୁର୍ନ ଇଂଦୁ ତାଂକ ବଦନ ମଣ୍ଡଳ

ମୁଚୁକୁନ୍ଦିଆର ହସ ।

ପଂଚଅବତାର ଦୁଃଖ ପରିହର

ରାକ୍ଷସ ଜାତିର ଯମ ଅବତାର

ପୁଣ୍ୟବାନେ ସୈାମ୍ୟ ଦିଶ ।

ବଳି ଦେଲ ଦଳି କରିଲ ପାତାଳି

ଦେବ ଦୁଃଖ ଦୁର କରିଲ ଶଂଖାଳି

ଭୁବନେ ପୁରିଲା ଯଶ ।

ଉଷୁମ କାକରେ କେହୁ ଧରେ ଜଳ

କେହୁଧରେ ସେନ୍ଦ୍ରମୁଣ୍ଡି ପୁଷ୍ପମାଳ

ପୁଜିଲେ ତୁମ୍ଭଂକୁ ଜନେ।

ଆଲଟ ଚାମରେ କେବିଂଚେ ବିଂଚଣି

କେହୁ ପକାଏ କର୍ପୁର ବାସ ପାଣି

ଆନଂଦ ରେ ସେହି ଦିନେ ।

ଓଡ୍ର ନବବର୍ଷ ସୁନିଆଁ ଦିବସ

ପଂଜିକାରରଶ ପିବନ୍ତି ଜୈାତିଷ

ବିରଜା ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ଧାମେ ।

ବାମନଗୋସାଇଁଂକପଦ୍ମପାଦ ଧ୍ୟାୟି

ଦୁଃସହ ଦୁର୍ଗତି କରିଛ ହେ ତ୍ରାହି

ଭଜୁଛୁ ଆନଂଦେ ପ୍ରେମେ ।