କରିଦେଲା ମୋତେ ପର

ସେଦିନ ସପନେ ଦେଖିଲି ନୟନେ

ନବୀନ ସୁନ୍ଦରୀ ବାଳା,

ଥିଲା ସେହି ବାଳା ପାଶରେ ମୋହର

କରୁଥିଲି ଗଳେ ମାଳା ।

ବଜାରେ ସହରେ ବୁଲୁଥିଲେ ଦୁହେଁ

ରହୁଥିଲେ ହୋଟେଲରେ,

ଗପୁ ଥିଲେ ଆମେ  ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଧରି

ସେଇ ବନ୍ଦ କୋଠରୀରେ ।

ପ୍ରମୋଦ ଉଦ୍ୟାନେ  ନିର୍ଜନ ସ୍ଥାନରେ

କଥା ହେଉଥିଲେ ବସି,

ତା କୋଳରେ ମୋର ମଥା ରହିଥାଏ

ଚୁଳ ଦିଏ ସେ ଆଉଁସି ।

ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କର  ମୁଖ ଦେଖୁଥିଲୁ

ମିଳି ଥାଏ ଚାରି ଆଖି ,

ପତ୍ନୀ ଡାକିଦେଲେ  ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା

ନପାରିଲି ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖି ।

ପାଇବିକି ଆଉ  ଦେଖି ସେ ବାଳାକୁ

କରିବି ଗଳାରେ ହାର,

ଜୀବନେ ନହେଲେ   ସପନରେ ସିଏ

କରିଦେଲେ ମୋତେ ପର ।