କମନୀୟ କାନ୍ତି

କମନୀୟ କାନ୍ତିକୁ ଲୋଭନୀୟ ହସ

   .ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଲାଜ

ଲାସ୍ୟମୟ ମୁଁହକୁ ତନ୍ଦ୍ରାମୟ ଠାଣୀ

   ଅଙ୍ଗରେ ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ସାଜ ।

ଋତୁମୟ ରଙ୍ଗକୁ ପ୍ରୀତିମୟ ଉମଙ୍ଗ

   ମନ ତରଙ୍ଗରେ ବୁଣେ

ପୁଷ୍ପମୟ ତନୁକୁ ରତିମୟ ମନ

    ସାଥୀ ଖୋଜେ ହୃଦକୋଣେ ।

ପ୍ରେମମୟ ବାଣୀକୁ ମୋହମୟ ଚାହାଁଣୀ

  ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ କରାଏ ଯୌବନ

ଆଶାମୟ କଳ୍ପନାକୁ ସୁଖମୟ ବାସନା

  ମୁରୁକି ହସାଏ ପ୍ରୀୟଜନ ।

ଶାନ୍ତିମୟ ବାସକୁ ସୁଧାମୟ ଲାସ୍ୟ

 ଚିବୁକେ ମୁକୁତା ଛଟା

ମଧୁମୟ ସଂଜକୁ କୀର୍ତ୍ତିମୟ କୁଞ୍ଜ

 ସିହରିତ ବଲ୍ଲରୀ ଲଟା ।

ଗୀତମୟ ଛନ୍ଦକୁ କୁହୁମୟ ଦ୍ଵନ୍ଦ

  ମୁଖରେ ଶୁଭ୍ରତା ଆଙ୍କେ

ବାକ୍ୟମୟ ଓଠକୁ ତପ୍ତମୟ ତୁଠ

   ମଳୟ ପ୍ରଳୟ ବାଙ୍କେ ।

ବାଣୀମୟ ରସକୁ ଅମୃତମୟ ଆଶ

  କୋକିଳ କଣ୍ଠି ମାଧୁରୀ

ସ୍ପର୍ଶମୟୀ କହିକୁ ପ୍ରଣୟମୟୀ ଦେହୀ

  ଦେହ ଦେଉଳୀ ମଞ୍ଜରୀ ।

କାମମୟ ବାସନାକୁ ନୀଳମୟ ଜୋଛନା

  ସପ୍ତବର୍ଣ୍ଣୀ ଫର ଫର

ସଂଭୋଗମୟ ଚିନ୍ତନକୁ କନ୍ଦର୍ପମୟ ମନନ

   ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ସ୍ୱପ୍ନହାର ।

ମାଧୁର୍ଯ୍ୟମୟ କାନ୍ତିକୁ ଜାଜ୍ୱଲ୍ୟମୟ ପ୍ରଶାନ୍ତି

  ବୟସୀ କଂପନ ଦିଶେ

ଗାତ୍ରମୟ ମାୟାକୁ ପ୍ରତୀକ୍ଷାମୟ ଛାୟା

  କାମନା ସରଣୀ ମିଶେ ।

ମାଂସମୟ ଶରୀରକୁ ବାସନାମୟ ସଂସାର

  ପ୍ରତୀକ୍ଷା ପରୀକ୍ଷା ସରୁ 

ଯୁଗ୍ମମୟ ରାସ୍ତାକୁ ତମମୟ ରାତ୍ରୀ

  ନିଃଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ଵାସ ମରୁ ।