କଳ୍କୀ ରୂପରେ

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରରେ ଥରେ ଉଭା ହୁଅ ପ୍ରଭୁ

କଳ୍କୀ ରୂପରେ ତୁମେ,

ପାପ ଭରା ଆଉ ସହି ହେଉନାହିଁ

ତୁମ ଏ ପବିତ୍ର ଧାମେ ।

ବଢ଼ି ଚାଲେ ଏଠି ପାପ ଭାର ବେଶି

ହଜିଯାଏ ଟଙ୍କା ସୁନା,

କିଏ ନେଲା ଏଠି ଜାଣି ହେଉନାହିଁ

କୁହନ୍ତି ମନ୍ଦିର ନନା।

ଘୋର କଳିକାଳ ଶେଷ ସମୟ ଏ

ଜୀବନଟା ଲାଗେ ବିଷ,

ଲାଗୁଛି ଯେମିତି ପାପୀ ମାନେ ମିଶି

ଧର୍ମକୁ କରିବେ ନାଶ।

ବାରହାତ ଖଣ୍ଡା ଧରି ମହାବାହୁ

ଧଳା ଘୋଡ଼ା ପରେ ଆସ,

ଧର୍ମ ଧ୍ୱଜା ଏହି ମହୀରେ ଉଡ଼ାଇ

ସକଳ ପାପୀଙ୍କୁ ନାଶ ।