କ୍ଷେତ୍ର ଶ୍ରୀ ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ଅଟେ ନିତ୍ୟ ବୃନ୍ଦାବନ

ଚାରିଧାମ ମଧ୍ୟେ ଜଗନ୍ନାଥ ଧାମ

ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର କଳା ଠାକୁର

ଲୀଳା କରୁଛନ୍ତି ଭାଇଭଗ୍ନୀ ସଙ୍ଗେ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ତା କଳେବର ।

 ଯମୁନା ନଥିଲେ କି ହେବ ସଙ୍ଗାତ ମହୋଦଧି କୂଳେ ଉଭା

ଚନ୍ଦନ ତୁଳସୀ ମୟୁର ଚନ୍ଦ୍ରିକା ତାଙ୍କ ଶୋଭା ମନଲୋଭା ।

କଦମ୍ବ ନଥିଲେ କି ହେବ ସଙ୍ଗାତ କଳ୍ପବଟ କଳ୍ପ ଦାୟୀ

ଗୋପୀ ନଥିଲେ ବି ଭକତଙ୍କ ଭିଡ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରେ ହଇ ଚ଼ଇ ।

ସିଙ୍ଗାର ପାଇଁ କି ମାତା ଯଶୋମତି ନାହାନ୍ତି ସିନା ରେ ମିତ

ଶତ ଶିଙ୍ଗାରରେ ମନୋଲୋଭା ପରା ଭାବମୟ ଜଗନ୍ନାଥ |

 

ଯମୁନା ନଥିଲେ କି ହେବ ମିତଣୀ

ଭକ୍ତ ଭାବେ ରାସ କରେ

ଅପୂର୍ବ ଠାଣିରେ ପ୍ରୀତି ଚ଼ାହାଣୀରେ ସଭିଙ୍କୁ ଯେ ବାନ୍ଧି ଧରେ ।

ଏମିତି ଠାକୁର କେଉଁଠି ବା ଅଛି ଜଗତ ନାଥ ବୋଲାଏ

ପ୍ରତିଟି ଯୁଗର ଲୀଳା ମାଧୁରୀରେ ଭକତଙ୍କ ମନ ମୋହେ ।

।

କହ୍ନେଇ ର ପ୍ରୀତି ମନଭୁଲା ରୀତି

ତା ରୂପେ ଦର୍ଶନ ମିଳେ

ମାଗିବାକୁ ଯାଇ ମନ ଭଳି ଯାଏ ମାଗିବା ତ ଭୁଲି ଯାଏ ।

ବୃନ୍ଦାବନ ବେଶ ବୃନ୍ଦାବନ ଭୋଗ

ସବୁ ତ ତାଙ୍କର ଖଞ୍ଜା

ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରେ ନିତ୍ୟ ରାସ ଚାଲିଥାଏ ଭକତେ ଭୁଲନ୍ତି ଝଞ୍ଜା ।

କଳ୍ପବଟ ମୂଳେ ଦେଖ ଗୋ ମିତଣୀ ଭକତେ ଯେ ଭାବମୟ

ସତେ ଗୋପୀଗଣ ବିଭୋର କି ଅବା କହ୍ନେଇ ଭାବେ ବିହ୍ୱଳ ।

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ଧାମରେ ପାଦ ଦେଉ ଦେଉ ମନ ଉତ୍ ଫୁଲ୍ଲିତ ହୁଏ

ନୀଳଚ଼ଳେ ବସି ଲୀଳା ଲଗାଇଛି

ଆସ ଆସ ବୋଲି କୁହେ ।

ବୃନ୍ଦାବନ ହରେ ଦୁଃଖ ଓ ଦହନ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ହରୁଛି ପୀଡ଼ା

ଅଶାନ୍ତ ମନ ଯେ ଶାନ୍ତ ହୋଇ ଯାଏ ଦେଖିଲେ କଳା ବଇଠା ।

 ଅପଲକ ନେତ୍ର ଚ଼କାଡୋଳା ମଧ୍ୟେ ଛଳିଆ କାହ୍ନା ଚାହାଣୀ

ଅଧା ଥାଇ ପରା ସ୍ୱୟଂ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଯେ ଜଗତ ନେଇଛି କିଣି ।

 ବଇଂଶୀ ଲୁଚିଛି ଅଧାଗଢ଼ା ହାତେ ଶୁଭେ ଅନୁପମ ସ୍ୱର

କାନ୍ତି ଅନୁପମ ଭ୍ରାନ୍ତି ବିନାଶନ

ସିଏ ମୋ କଳା ଠାକୁର ।

 ଶ୍ରୀ ପୁରୁଷୋତ୍ତମେ ଭକତ ଙ୍କ ଭିଡ଼ ସତେ ବୃନ୍ଦାବନ ଧାମ

ତା ଲୀଳା ମାଧୁରୀ ଅମୃତ ଲହରୀ

ଦିଏ ଶାନ୍ତି ଅନୁପମ I

 ଜୀବନ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଯେତେ ଦୁର୍ଭାବନା ପୁରୁଷୋତ୍ତମେ କଟଇ

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ମୋହର ନିତ୍ୟ ବୃନ୍ଦାବନ ବୃନ୍ଦାବନ ଯିବି କାଇଁ ।