ତୃଷାର୍ତ୍ତ ଓଠେ

ହଜାରେ ସପନେ ଛଳଛଳ ଆଖି

ହାତରେ ପାଉଁଶ ମୁଠେ

ସାହା ଭରସାର ବାପା ତ ନାହାନ୍ତି

ବିସର୍ଜିଲି ଗଙ୍ଗାଘାଟେ ।

ହଜିଯାଇଥିବା ଜୀବନ ଖୋଜୁଛି

କଣ୍ଟକିତ ମରୁ ବାଟେ

ଆଖି ଲୁହ ଯାହା ଝରିପଡେ ମୋର

କମ୍ପିତ ତୃଷାର୍ତ୍ତ ଓଠେ ।

ଗଢିବାକୁ ଥିବା ସୁନାର ସଂସାର

ହଜିଲା ଅଭାବି ହାଟେ

ସାହା ଭରସାକୁ କିଏ ଅଛି 

ହୃଦୟ ଚିରି ସାଉଁଟେ ।

ବିଶ୍ୱାସ ଭରସା ଯାହାକୁ କଲି ସେ

ଠକି ଦେଇଗଲେ ଶଠେ

ମଲା ସମ୍ପର୍କକୁ ପାଣି ଛିଞ୍ଚି କାନ୍ଦେ

ତୁ ତ ଜୀଈଁକି ଉଠେ ।