ଆଜି ବି ଜୀଇଁଛୁ

ପ୍ରେମ ଏଠି ସବୁଠୁ ନିଆରା

ଝରେ ସିଏ ଏ ଜୀବନ ସାରା ।

କିଏ ଆସି ବୋଳି ଦେଇ ଯାଏ

ବାପ ମାଆ ଠାରୁ ସତେ କିଏ ବଳିଯାଏ ?

ଯିଏ ବୁଝେ ସିଏ ଜାଣେ ମୂଲ

ଅବୁଝା ତ ନିତି ଅନ୍ଧ କାଲ ।

ଉପାସେ କେ ପରସିଛି ଅନ୍ନ

ନୁଖୁରାକେ ତା ସର୍ବସ୍ବ

କରି ଦେଲା ଦାନ ।

ସେଇ ପୁଅ ଦିନେ କେବେ ଭୁଲେ ସବୁକିଛି

ମାୟାବିନୀ ମିଛ ପ୍ରେମେ

ଭୁଲ୍ ବାଟ ନେଇଥାଏ ବାଛି ।

ସପନ ସୁନା ସଂସାର ଆଖି ଆଗେ ଚୁନା ହେଲା

କେତେ ରଙ୍ଗ ସତେ ସିଏ ବସିଥିଲା ମାଖି ।

ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମ ନେବାପାଇଁ ଆସିଥିବା

ଗାଡିଟିକୁ ଦେଖି ।

ଝିର୍ ଝିର୍ ବରଷାରେ 

ଝରକାରୁ ଚାହିଁ ଛନ୍ତି ବାପ ମାଆ ଆଜି ।

ନିଜ ଲୁହେ ନିଜେ ଭିଜି ଭିଜି ।

ଧୁ..ଧୁ..ଖରା ବେଳ ଗଲା

ଶୀର୍ ଶୀର୍ ଶିତ ଚାଲିଗଲା ।

କିଏ ଜଣେ କହିଲାନି

କେମିତିକା ଅଛୁ ।

ଏ ଯାଏଁ ତୁ ମଲୁଣିକି

ଆଜି ବି ଜୀଇଁଛୁ ।

କାମିନୀର ମୋହେ ବୁଡି

ପୁତ୍ର ପାଳେ ଫେବ୍ରୁୟାରୀ

ପ୍ରେମରୁତୁ ସେଠି ।

ସାତ ରଙ୍ଗ ସଂସାରଟା ହୃଦୟକୁ ଜାଳୁ ଜାଳୁ

ଚାହିଁ ଛନ୍ତି ଜୁଳୁଜୁଳୁ

 ଅଲୋଡା ଏ ଦେହ ସତେ

କୋଉ ଦିନ ହବ ମୁଠେ ମାଟି ।