କଳିକାଳ ରୀତି

କଳିତ କରାଳ ରୂପ ଦେଖାଉଛି

ମଣିଷ ଜାଣି ଅଜଣା,

କେତେ ରୂପେ ନାଟ ନାଟୁଆ ସାଜୁଛି

ଉପର ଵାଲାଙ୍କୁ ଜଣା ।

ଘରେ,ଘରେ ଆଜି ହିଂସା,ଇର୍ଷା ସାଜି 

କାୟା ମେଲାଇଛି ଏଠି,

ସୁଖ, ଶାନ୍ତି ଯୁପକାଷ୍ଟ ସଜାଉଛି

ଅଶାନ୍ତି ଭାବ ସବୁଠି ।

ନିଜେ ନିଜବୈରୀ କେ ଅଛି ଅଇରୀ

ହୃଦୟେ ଭାବନା ହଜେ,

କଳି ମଞ୍ଚି ବୁଣି ଛିଞ୍ଚୁଥାଏ ପାଣି

କର୍ମଫଳେ ହୃଦ ସିଝେ ।

ମୁଁ 'ତଭଗାରୀ କେହେବ ବା ଆଭାରୀ

ଭକ୍ତ ବୋଲି କହୁଥିଲେ,

ଦେହୁ ନାରାୟଣ ଏ କାଳେ ନାହାନ୍ତି

କଳି କାଳ ରୀତି ତୁଲେ ।

ରାଗ, ହିଂସା ଦ୍ୱେଷ ଶତ୍ରୁ ତ ଦେହର

ମନଠାରୁ ଦୂର ହେଲେ,

ଶାଶ୍ୱତ ଚେତନା ସତେକି ଉଇଁବ

ସତ୍ୟ ଭାବନାର ଫଳେ ।