କିଛି ଅକୁହା

କେମିତି କହିବି ସେ ଅପାଶୋରା ଦିନ ସେଇ ଜହ୍ନ ରାତି କଥା

ତୁମେ ଥିଲ ଚୁପ ମୁଁ ଥିଲି ଚୁପ

ସାଥେ ଥିଲା ନୀରବତା ।

ଆଖିର ଭାଷାରୁ ଝରି ପଡୁଥିଲା

ଚଞ୍ଚଳ ଶବ୍ଦ ସମ୍ଭାର

ଗୋଲାପୀ ଓଠରେ ଭରି ରହିଥିଲା

ପ୍ରୀତିର ଫଲଗୁ ଧାର ।

କିଛି ନକହି ବି କହିଯାଉଥିଲା

ଦୁଇଟି ମନର ଗହନ କଥା

ଫିକା ଫିକା ସ୍ମୃତି ଫିକା ଅନୁଭୂତି

ରହିଗଲା ସେହି କାହାଣୀ ଅଧା ।