କହୁଅଛି ଛୁଇଁ ଆଖି

ମାନମୟୀ ତୁମେ ମୋହନ ମୁରଲୀ

ଲୁଚାଇ ରଖିଛ ଏଣେ ,

ତା' ବିହୁନେ କେତେ ବାଉଳି ହୋଇ ମୁଁ

ଖୋଜୁଅଛି ପରା ତେଣେ ।

ମୋ ଉପରେ ଥିବା ସବୁ ରୋଷକୁ ଗୋ

ତା'ଠାରେ ସାରୁଛ କିଆଁ ,

ମନ ଇଚ୍ଛା ଗାଳି ଦେଇ ଶାନ୍ତକର

ହୃଦେ ଜଳେ ଯେଉଁ ନିଆଁ ।

ବଇଁଶୀରେ ମୋର ଶରଧା ବୋଲି ମୁଁ

ପାଶେ ରଖିଥାଏ ସଦା ,

ଯେତେବେଳେ ତାକୁ ସୁରରେ ବଜାଏ

ଶୁଭେ ଖାଲି ରାଧା,ରାଧା ।

ବାଉଳି ହୋଇକି ତୁମେ ଧାଇଁଆସ

କାମଧାମ ଅଧା ଛାଡ଼ି ,

ସେଥିପାଇଁ ମୋର କୁହ କିବା ଦୋଷ

ରହିଛ ଯା' ମୁହଁ ମୋଡ଼ି !!

ତୁମେ ଯେହ୍ନେ ମୋର ହୃଦୟେଶ୍ୱରୀ ଗୋ

ବଇଁଶୀଟି ତେହ୍ନେ ସଖା ,

ତା' ବିହୁନେ ମୋର ନୀରସ ଜୀବନ

କେହ୍ନେ ରହିବି ମୁଁ ଏକା !!

ଫେରାଇ ଦିଅ ସେ ମୋହନ ମୁରଲୀ

ଅନୁରୋଧ ମୋର ରଖି ,

ତୁମ ନାମ ଧରି ଡାକିବିନି ଆଉ

କହୁଅଛି ଛୁଇଁ ଆଖି ।