କେତେ କୋହ ଥମିଯାଏ

କେତେ କୋହ ଥମିଯାଏ ସେନେହର ସ୍ପର୍ଶରେ

କେତେ ଘା ଶୁଖି ଆସେ

ଆତ୍ମୀୟ ତା ର ଆଲିଙ୍ଗନରେ ।

କେତେ ରାଗ ରୁଷା ଅଭିମାନ ହଜିଯାଏ

ସମର୍ପଣର ଅମୃତ ଧାରାରେ,

ସମର୍ପଣ ଯଦି ଏକପାଖିଆ ହୁଏ 

ଅନ୍ୟ ପାଖରେ ଅହଂଙ୍କାର ଜନ୍ମନିଏ।

ପ୍ରେମ ହୃଦୟ ବନ୍ଧନର ଜାଗା

ନଥାଏ ଏଠି ପାଇବାର ଆଶା ଭରଷା

ଏ ତ କାରବାର ହୃଦୟ ତାର

ସେହ୍ନର ଘର ଭାଙ୍ଗି ଯେବେ ଆଶା ଭରଷା

ମନ ଦୁଃଖ ଆଉ ଶୋକରେ ରହେ ମଲା ଯାଏଁ,

ବଞ୍ଚିବା ବେଳେ ତ କରୁଥାଏ ହତାଦର

ମଲା ପରେ ମିଛ ପ୍ରେମର ବ୍ୟାପାର

ମନେପଡେ ସିଏ ହଜାରେ ଥର ଲୋକଦେଖାଣିଆ ଭାବରେ।