କେମିତି ମାପିବୁ କହ

ବିଚିତ୍ର ଭଙ୍ଗା ଦର୍ପଣ

ଗୋଟେ ମୁହଁ ର କେତେ ପ୍ରତିଛବି !

ବିସ୍ମିତ ନିଭେଇ ପାରୁ ନଥିବା 

ସମ୍ପର୍କ ଛାଇର କରାମତି ଦେଖି

ଚାଲୁଛି ମୋ ମୋ ସହ ଅହରହ !

ଅଦ୍ଭୁତ ଏ ଦୁନିଆଁ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ

ମଲା ପରେ ବି ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ

ଅଜଣାପଥ, ଲକ୍ଷ୍ୟ

ଏବଂ

ତୁ ଆଉ ମୁଁ

ତଥାପି ଚାଲିଛେ ପାଖା ପାଖି ।

ମୁଁ ଜାଣେନା

କଣ, କାହିଁକି, କେମିତି

କେଉଁଠୁ

ଆରମ୍ଭ କେଉଁଠି ହେବ ଶେଷ ଏ ଯାତ୍ରା

ତୁ ବି କଣ ଜାଣିଛୁ କି ?

ଏତିକି ଜାଣିଛି କିନ୍ତୁ

ତୁ ଅଛୁ ମୋ ଭିତରେ

ଏ ନିଃଶ୍ବାସ ଚାଲୁଥିବା ଯାଏ।

ଲୁହ ମାନେନି ଆଖି ଏରୁଣ୍ଡି

ବହି ପଡେ

ହୋଇ ବୁନ୍ଦା ବୁନ୍ଦା

ତୋତେ ଅନୁଭବୀ

ମିଠା ମିଠା ଦରଜ

ମୋତେ ଅଣନିଃଶ୍ଵାସୀ କରନ୍ତି

ମାଛ କଣ୍ଟା ଲାଗିଯାଏ

ଅବା ମୋ ତଂଟିରେ।

ଏଇ ଟିକକ ପାଇଁ ତ

ନିଃଶ୍ଵାସ

ଚାଲୁଛି ମୋ ଭିତରେ

ମନେ ରଖିବୁ

ଖୁବ୍ ଭଲ ପାଏ ତୋତେ

ମୁଁ ସତରେ

ସେଥିପାଇଁ ତ ପ୍ରତି କ୍ଷଣେ

ମୁଁ ଭାଙ୍ଗି ହେଉଥାଏ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ।

ତୁ କଣ ବୁଝିବୁ ଯେ

ତୋର ଧକ ଧକ୍ ଧକ୍ କରୁଥିବା

ବାଁ ଛାତିପଟେ କଣ ସେଇଟା ହୃଦୟ !

ସେଇଟା ବା ମେସିନ୍ ଟିଏ ତୋର

ମସ୍ତିଷ୍କ ତୋର କାଇଁ ଯେ ବୁଝିବାକୁ

ମୋ ନିଃସର୍ତ୍ତ ପ୍ରେମକୁ ?

ସେଇଟା ସୁଦୁ ଗୋଟେ କାଲ୍ କୁଲେଟର୍

ତୁ କଣ ରକ୍ତ ମାଂସର କଣ୍ଢେଇ

ତୁ ବା ଗୋଟେ ରୋବର୍ଟ

କେମିତି ମାପିବୁ କହ

ମୋ ପ୍ରେମ ସମୁଦ୍ରକୁ ?