କେହି ଜଣେ ଆସିଥିଲା

କେହି ଜଣେ ଆସିଥିଲା ସେଦିନ

ସେଦିନ ସେ ବର୍ଷି ନଥିଲାଯେ,

ଭରିଦେଇଥିଲା ପ୍ରତି ଫୁଲରେ ପ୍ରାଣ,

ସତେଜ ସତେଜ ହୋଇଥିଲେ ପତ୍ରରାଜି,

ତତକ୍ଷଣାତ ପର୍ଣ୍ଣମୋଚି ଅରଣ୍ୟ ଟା ହୋଇଥିଲା ସବୁଜ,

ଖୁସିରେ ଗାଇଥିଲେ ତରୁ -ଲତା,କୀଟ-ପତଙ୍ଗ ମିଶି,

ଆବାହନି ସଙ୍ଗୀତ ।

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ବସିଥିଲି ସେମିତି ଧୀର-ସ୍ଥିର ନିର୍ବାକ,

ଶବ୍ଦ ସବୁ ଆସି ଲେଉଟିଯାଉଥିଲେ ମନ ଦ୍ୱାରରୁ,

ନାଁ ମୁଁ ଖୁସିରେ ହସି ପାରୁଥିଲି,

ନାଁ ମୁଁ ଦୁଃଖରେ କାନ୍ଦି ପାରୁଥିଲି,

ତଥାପି ନିଜକୁ ବୁଝାଇ ପଚାରି ଚାଲିଥିଲି ପ୍ରଶ୍ନ ଗୁଡିଏ,

ଏସବୁ ଉତ୍ପତିର କାରଣ କଣ ?

ବିଧିର ବିଧାନ ନାଁ ଆପଣା କର୍ମ,

ଉତର କିନ୍ତୁ ଆଜି ଯାଏଁ ଅସମାହିତ ।

ଅନେକ ଥର ଆହତ ହେଲା ପରେ ସ୍ଥିର କରେ,

ଏମିତି ଭୁଲ ଆଉ କେବେ ହେବନି,

ହେଲେ ପାରେନି ମୁଁ !

କେବେ ମନକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରି କେବେ ପରିସ୍ଥିତିକୁ,

ଶେଷରେ ପରିଚିୟ ସୀମିତ ହୁଏ" ବିଚରା "ରେ,

ପ୍ରିୟଜନଙ୍କ କିଛି ସମୟ ଲାଗି "ଓଃ"ଚୁ--ଚା,

କିନ୍ତୁ ଅବଶେଷରେ ମୁଁ ସେମିତି ପଡ଼ିଥିଲି ଏକ କୋଣରେ,

ସଭିଙ୍କ ଆଖୋଜା ଅଲୋଡ଼ା ହୋଇ,

ଭାବୁଥାଏ "କାହିଁକି ତୁମେ ଆସିଥିଲ ଠିକ ବର୍ଷା ବିଜୁଳି ଭଳି" ।