କବିତା

କବିତା, କବିର କଳ୍ପନା ପ୍ରସୂତ,

ରସାଣିତ ହୃଦୟର ଭାଷା 

ସାଧନାରତ ଭାବ ଲଳିତ ଶବ୍ଦେ

ଲେଖି ଦିଏ କେତେ ଆଶା ।

କବି ଆଣିଥାଏ ଆବେଗର ଲଳିତ 

ଲହରେ ମନର ଭାବନା 

ନିର୍ଜୀବ ଦେହରେ ସୃଷ୍ଟି କରିପାରେ 

ତାହା ଜୀବନର ସମ୍ଭାବନା ।

ଲାଳିତ୍ୟରେ କବି ତା' କବିତା ସୃଷ୍ଟି 

କରେ ସୁନ୍ଦର ସର୍ଜନା କରି

ଅମୃତ ବୀଣାର ଝଙ୍କାର ଛନ୍ଦେ ହୃଦୟରୁ 

ମନର କଥାକୁ କଲମର ତୁଳି ଧରି ।

ସୁଗନ୍ଧ ସୁମନ ପ୍ରତି ଶବ୍ଦ ମାନ ମଣି 

ମୁକ୍ତା ପରି ଆଣିଥାଏ ଖୋଜି

ସୁଖ ଦୁଃଖ ଭଲମନ୍ଦ ହାନିଲାଭ ଜୀବନ 

ଗାଥା କଲମରେ ଆଙ୍କେ ରହି ମଜି।

ସମାଜର କଥା ଲେଖେ, କବିତା ତ

ଅଟେ ସମାଜ ଦର୍ପଣ 

କଷ୍ଟ ହେଉ ଲହୁ ପଛେ ବହୁ, ହସି

ହସି କରେ ସମର୍ପଣ ।

କବିତା, ବିଚ୍ଛେଦରେ କରେ ମିଳନର

ସୁଅ ପ୍ରବାହିତ

ରାଗ ରାଗିଣୀରେ ଭରେ ଭଲ ପାଇବା

ର ଆଗୁଆ ପଥ ।

ସବୁଜ ବନାନୀ ରୂପ ଦେଇ ମରୁ 

ଉଦ୍ୟାନକୁ କରେ ପୁଲକିତ

ଭୂମି ଠାରୁ ଭୂମା ଛୁଇଁ ପାରେ ସିଏ, କଳ୍ପନାର 

ବଳେ କରେ ମନ ଆନନ୍ଦିତ ।

ବାସ୍ତବ ଚିତ୍ର ଗୁଡିକୁ ଆଣେ ଲୋକ 

ଲୋଚନକୁ କବିତାରେ

ବିଷାଦ ଭିତରେ ହୃଦୟ ମଧ୍ୟରେ 

ବିଶ୍ୱାସ ଆଣି ଦିଏରେ ।

ଶାସକ ତାର ଅନ୍ୟାୟ ଅତ୍ୟାଚାରକୁ 

ଲୁଚାଇବାକୁ କରେ ଚେଷ୍ଟା

କଥା ଅଛି ବିନା ଆଶ୍ରୟରେ ନବର୍ତ୍ତନ୍ତି 

କେବେ ପରା କବିତା ।

ମଣିଷ ମନରେ ଆନନ୍ଦ ଉତ୍ପନ୍ନ କରଇ 

ଲାଳିତ୍ୟ କବିତାର ଗାନ

ଆଜି ଦିନେ କବି କବୟିତ୍ରୀ ମାନଙ୍କୁ 

ଜଣାଉଛି ଅଭିନନ୍ଦନ ।