କବିତା ପୃଷ୍ଠା

କେଉଁ ଏକ ଅଜ୍ଞାତ ରାଜ୍ୟରୁ

ଉଭା ଆସି କବିର ମାନସେ ।

ଆଙ୍କି ହେଲା କାଗଜ ପୃଷ୍ଠାରେ

ଅବା ଏବେ ନୋଟ୍ ପ୍ୟାଡରେ ସେ।

ଶବ୍ଦମାନେ ଭୂମିରୁ ଭୂମାକୁ

ସ୍ପର୍ଶ କରି ଆସୁଛନ୍ତି ଭାସି ।

ବଳାହକ ମାଳା କିବା ସତେ

ଆନନ୍ଦରେ ଊଡୁଛନ୍ତି ହସି ।

ନିଦାରୁଣ କଷଣରୁ ହେଉ

ହେଉ ଅବା ନିଜାନନ୍ଦ ସୁଖୁଁ ।

ଭାସି ଆସୁ ସାଗର ବକ୍ଷରୁ

ଚିିରି ଆସୁ ସଂସାରର ବୁକୁ ।

ଅଙ୍ଗେ ନିଭା ଅଲିଭା ସ୍ମୃତିରୁ

ଆସୁ ହର୍ଷ ବିଷାଦ ସହିତ ।

ଆସୁ ଅବା ପରୀ ରାଇଜରୁ

ହେଉ ଅବା କଳ୍ପନାପ୍ରସୂତ ।

କବିତା ସେ ହସାଏ ରସାଏ

କେବେ ଅବା ଝୁରାଏ କନ୍ଦାଏ ।

ଭରସା ବାରତା କେବେ ଦିଏ

ଆନନ୍ଦାଶ୍ରୁ କେବେ ବା ବୁହାଏ ।

ଅବଜ୍ଞାର ଭାବ ହିଁ ନଥାଏ

ମନେ କିଛି ଛାପ ଛାଡିଯାଏ ।

ଉଦ୍ଦାମର ଉଦ୍ଦୀପନା ସ୍ୱର

କବିତାରୁ କେବେ ବାରିହୁଏ ।

ପ୍ରେରଣା ସେ କୋଟି ହୃଦୟର

ଅଧ୍ୟାତ୍ମ ବାରତା କେବେ ଦିଏ ।

ସତ୍ଯ ଶିବ ସୁନ୍ଦର ରୂପରେ

ସ୍ବୟଂ ଆସି ଆବିର୍ଭୂତ ହୁଏ ।

କବିିତାର ପୃଷ୍ଠାଟିଏ ପଢି

ହୃଦେ ତାକୁ ଅନୁଭବ କର ।

ଅକ୍ଷର ବ୍ରହ୍ମ ସ୍ବରୂପ ସେହି

ସେ ବ୍ରହ୍ମକୁ କର ଅଙ୍ଗୀକାର ।