କବିତା ନୀତିବାଣୀ -୮

ନିଜର ସଞ୍ଚିତ ଧନକୁ ନେଇ ଗର୍ବ କରେ ଆଜି

ଆଜିର ଏହି ମଣିଷ ,

ସବୁ ମୋର ମୋର କହି ଧନ ଅରଜିଛି 

ସବୁ ହେବ ଦୁଇ ମୁଠା ପାଉଁସରେ ଶେଷ।

ମଲାପରେ ସେହି ସଞ୍ଚିତ ଧନକୁ

ଲୁଟି ଖାଇଯିବେ ନିଜ ବନ୍ଧୁ ପରିବାର,

ନିଜ ଜନ୍ମକଲା ପୁଅ ବି ବାଦ ନ ପଡ଼ିବ

ଉଡ଼ାଇବ ଧନ ଦେଖାଇ ଉସ୍ତାଦି ତାର ।

ପ୍ରକୃତ ଧନକୁ ଯଦି ଦେଖିବାକୁ ଚାହଁ 

ନିଜ ବ୍ୟାଙ୍କ୍ ଜମା ଆଉ ଟ୍ରେଜୋରିକୁ ନ ଦେଖ, 

ନିଜ ପଛେ ଯେବେ ଲୋକ ଛିଡାହେବେ

ପ୍ରକୃତ ଧନ ସେହି ଯେବେ ପଡ଼ିଲେ ନିଜର ଦୁଃଖ । 

ଆଖିରୁ ନିଜର ଯେବେ ଲୁହ ପୋଛିବାକୁ

ଯିଏ ଠିଆହେବେ ସିଏ ହିଁ ଏକା ନିଜର,

ଟଙ୍କା, ସୁନା,ରୂପା ପ୍ରକୃତ ଧନ ନୁହେଁ 

ସେହି ଲୋକବଳ ହିଁ ପ୍ରକୃତ ଧନ ତୋର ।

ଜୀବନଯାକର ଯାହା ଲୋକସେବା କରିଅଛୁ

ଶ୍ୱଶାନକୁ ଗଲେ ସେହିମାନେ ଠିଆ ହେବେ,

ଯାହା ଅରଜିଛୁ,ସେହି ପୁଣ୍ୟଧନ ଛାଡ଼ିଯିବୁ

ଯାହାକୁ ଲୋକ ସଦା ବାହୁନି ବାହୁନି ଗାଉଥିବେ।।