ପଟି ଦିଅଁ

ଦର୍ଶନ ଦେବାକୁ ମନ ନାହିଁ ତୁମ୍ଭ

ରହିଅଛ ଅଣସରେ,

ମହାସ୍ନାନ ପରେ ଜ୍ଵରରେ ପଡ଼ିଛ

ସିଂହଦ୍ଵାର ଆଜି ଝୁରେ l

ଗୋପନେ ରହିଛ ଏକାନ୍ତ ବାସରେ

ଜଗତକୁ ଦେଇ ଶିକ୍ଷା,

ଅଦିନ ଜ୍ଵରରେ ଏକାନ୍ତ ନିବାସ

ରହିବାଟା ଏକ ଦିକ୍ଷା l

କରୋନା ସମୟରେ କ୍ୱାରେଣ୍ଟାଇନ

ଏକାନ୍ତ ରହିବା ପରି,

ଚଉଦ ଦିନ ଥିଲ ମହା ପ୍ରଭୁ

ଅଣସରେ ସେଇ ପରି l

ବାଉଁଶ ତାଟିରେ ତାଟି ଲଗାଇଲ

ଅଣସର ଦ୍ଵାର ଆଗେ,

କଳା କପଡାରେ ପହଡ଼ ପକାଇ

ଲୁଚିଲକି କେଉଁ ରାଗେ l

ତୁମ ପ୍ରତିଛବି ଆଙ୍କି ଦେଲ ଦ୍ଵାରେ

ଭକତ ଦର୍ଶନ ପାଇଁ,

ତୁମ ପୂଜା ଵିଧି ହେଉ ଥାଏ ନୀତି

ପଟି ଦିଅ ପୂଜା ତହିଁ l

ଚକଡା ଭୋଗ ଲାଗି ହୁଏ ନୀତି

ଫଳ ମୂଳ ପାନୀୟ,

ଅଣସର ପଣା କେଡେ ମନୋହର

ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ତା ପରିଚୟ l

ତୁମ ଲୀଳା ପ୍ରଭୁ କିଏ ବା ବୁଝିବ

ତୁମେ ଏକା ଜାଣ ତହିଁ,

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ପ୍ରଭୁ ନୀଳା କରୁଅଛ

ଜଗବନ୍ଧୁ ହେ ଗୋସାଇଁ l