କବିର କବିତା

ତୁମେ ଆସ କେଉଁ ଏକ ନିରୋଳା ଏକାନ୍ତ ମୁହୁର୍ତ୍ତରେ

କେବେ ତ ଏକା ଆସନି , ଆସ ଅନେକ ଚରିତ୍ର ଧରି ସଙ୍ଗରେ

ତୁମେ ରୁପ ମଧ୍ୟ ବଦଳେ ପ୍ରତି ଥର

ବୁଝି ବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ ବାର ବାର ।

କେବେ ତୁମେ ଲାଗ ମା , କେବେ ଲାଗ ଭଗିନି

କେବେ ଲାଗ ପ୍ରିୟା ତ କେବେ ଲାଗ ସଙ୍ଗିନୀ

କେବେ ତୁମେ ଲାଗ ବସନ୍ତର ମଳୟ

କେବେ ଲାଗ ପୁଣି ଅବୁଝା ଶ୍ରାବଣି

କେବେ ଅଟ ଜିବନର ମଧୁର ସଙ୍ଗିତ

ତ କେବେ ଅଟ ମୃତ୍ୟୁର ରାଗିଣୀ।

କେବେ ତୁମେ ମଧୁର ସ୍ମୃତି

କେବେ ଜୋସ୍ନା ଜର୍ଜରିତ ରାତି

କେବେ ତୁମ ଅମବାସ୍ୟାର ଘନ ଅନ୍ଧକର

ତ କେବେ ତୁମେ ବର୍ତ୍ତମାନର ତିକ୍ତ ଅନୁଭତି ।

ତୁମେ ଆଣିଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଚରିତ୍ର କୁ

ଆଙ୍କିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ କରେ କଲମ ମୁନରେ

ତୁମେ ବନି ଯାଓ ସୃଷ୍ଟି ଅଉ ମୁଁ ବନି ଯାଏ ସ୍ରଷ୍ଟା

ଦୁନିଆ ତୁମକୁ ଜାଣେ ଏ କବିର କବିତା ହିସାବରେ ।