କବି ଓ କବିତା

ଅନ୍ତର ଗହ୍ୱରୁ ଭାବ ବିହ୍ୱଳରେ

ଝରି ଆସେ କେତେ ସ୍ମୃତି

ସେହି ସ୍ମୃତି ଦିନେ ଲେଖନୀ ମୁନରେ

ପାଲଟେ କବିତା ଗୀତି ।

ସକଳ ପରାଣ ସକଳ ଜୀବନ

ଘଟଣାବଳୀକୁ ଧରି

ସୁଚାରୁ ଢଙ୍ଗରେ ବିଛାଇ ଦିଏ ସେ

ପାରିଜାତ ପୁଷ୍ପ ପରି ।

ତାହାରି ସୌରଭେ ତାହାରି ସୁଗନ୍ଧେ

କବି ମନ ପୁଲକିତ

ସତେ କି ଚାନ୍ଦିନୀ ଅମା ଅନ୍ଧକାରେ

ଧରଣୀ କରୁଛି ଧୌତ ।

କ୍ଷଣିକେ ଗଢେ ସେ ସ୍ଵପ୍ନ ସୌଧ ଘର

ତା ମଧ୍ୟେ କରେ ସେ ରାଣୀ

କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ସୁଖ ଆଣି ଦିଏ

ସରଗ ରାଇଜୁ କିଣି ।

କେବେ ଶତୃ ହୃଦେ ଭରି ଦିଏ ତ୍ରାସ

କେବେ ଗାଏ ବୀର ପାଇଁ

କବି ଲେଖନୀର କଳ୍ପନା କରିଲେ

ବୁଦ୍ଧି ହୁଏ ଧରାଶାୟୀ ।

ପ୍ରତ୍ୟହ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜୀବ ଜଗତର

ପ୍ରତିଛବି ଦେଖେ କବି

କବିଙ୍କ ଦୁନିଆଁ ଭୂ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ମଣ୍ଡଳେ

ପ୍ରମୁଖ ଦ୍ଵାରର ଚାବି ।