କବି ଓ କବିତା

କବିପାଇଁ ତା'ର କବିତା ଜୀବନ ଅସରନ୍ତି ପୋତାଧନ,

ହୃଦୟର ଗାଥା ଅନୁଭବ କଥା ସମାଜକୁ କରେ ଦାନ |

ସୂଚନା ସହିତ ଶିକ୍ଷା ଥିବ ପୁଣି ମଧୁର ଥିବ ତା' ଭାଷା,

ମନୋରଞ୍ଜନର ଖୋରାକ ବି ଥିବ ପୂରିବ ପାଠକ ଆଶା |

ଅଳପରେ ପୁଣି ବେଶି କହୁଥିବେ ଅବୁଝା ନଥିବ କିଛି,

ଭାବ ଭାଷା ଶବ୍ଦ ସରଳ ମଧୁର ଦେଇଥିବେ ବାଛିବାଛି |

ପାଠକ ଜାଣିବେ ମୋର ମନକଥା ଲେଖାଅଛି କବିତାରେ,

ନିଜେ ସେ ପ୍ରେମିକ ପ୍ରେମିକା ହୋଇବେ ଲେଖିବେ ଖୋଲା ମନରେ |

ଗୁରୁହୋଇ କିଛି ଶିକ୍ଷା ଦେଉଥିବେ ଛାତ୍ରହୋଇ ଶୁଣୁଥିବେ,

ପିତାହୋଇ ପୁତ୍ର-କନ୍ୟା ସାଥେ ଯଥା ସ୍ନେହ-ପ୍ରେମ ବାଣ୍ଟିଦେବେ |

ଅଶ୍ଳିଳ କୁଭାଷା ଅଜଣା ଶବ୍ଦକୁ କରିବେନି ବ୍ୟବହାର,

କବିତାରୁ କବି ଜ୍ଞାନ ଗୁଣ ମାନ ପରିଚୟ ମିଳେ ତା'ର |