କାର୍ତ୍ତିକ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା

ଭୁଲି ନାହିଁ ଭୁଲିବନି 

ଏ ସ୍ଵାଭିମାନୀ ଓଡିଆ, 

ଦେଶ ଜାତି ପୂର୍ବପୁରୁଷଙ୍କ 

ଯଶ କୀର୍ତ୍ତି ଗୌରବ 

ଥିଲା କେତେ ବଢିଆ। 

ମାଆ ମାଟିର ରଖିବାକୁ ଟେକ 

ଶ୍ରମ ସାଧନେ ରହି ରତ, 

ସାରା ବିଶ୍ବ ଦରବାରରେ 

ହୋଇ ସୁପରିଚିତ, 

ଏ ଜାତିକୁ କରିଥିଲେ ବିଖ୍ୟାତ। 

ଆମ ଓଡିଆ ସାଧବ ପୁଅ 

ତେର ନଈ ସାତ ସମୁଦ୍ର 

ହୋଇ ପାରି, 

ଯାଉଥିଲେ ଚାଲି 

ବଣିଜ ବେପାର କରି ।

ସୁଦୂର ଜାଭା, ସୁମିତ୍ରା, 

ବାଲି ଦ୍ଵୀପ ,

ଯାହା ଆମ ପାଇଁ 

ଲାଗେ ଆଜି ଗପ। 

ଧନ ଧାନ୍ୟେ ବୋଇତ 

କରି ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ,

ଫେରୁଥିଲେ ସ୍ଵଦେଶେ 

ଜାତିର ମାନକୁ ରଖି ଅକ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ।

ସେ ଅଭୁଲା 

ଆମ ଅତୀତ ଐତିହ୍ୟ 

ଏବେ ବି ଓଡିଆ ପ୍ରାଣେ 

ଯୋଗାଏ ଇନ୍ଧନ, 

ପାଇ ସେ ପ୍ରେରଣା  

ଆଜିର ଓଡିଆ ପୁଅଝିଅ 

ଦେଶେ ବିଦେଶେ 

ଅରଜନ୍ତି ଯଶ ମାନ। 

ଅପାଶୋରା ସ୍ମୃତି ସବୁ 

ହୃଦୟେ ସାଇତି ,

ପାଳୁ ପଞ୍ଚୁକ 

ଆସିଲେ କାର୍ତ୍ତିକ 

ପୁନେଇଁ ତିଥି। 

ସୋଲ ବଇତରେ 

ପାନ ଗୁଆ ଥୋଇ 

ଯେତେ ଭଉଣୀ ଭାଇ, 

କହି ଆ କା ମା ବୈ 

ଜଳରେ ଦେଉ ଭସାଇ। 

ମାଟି ମାଆର 

ଭାବ, ଭାଷା ଆଉ ଆଶା 

ମନେ ପକାଇ ଦିଏ

କାର୍ତ୍ତିକ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ବୋଇତ ଭସା 

ଆମ ପାଇଁ ଯୁଗେ ଯୁଗେ 

ଭରସାର ରାହା ,

ମାଆ ମମତାର ପଣତ କାନି

ଜୀବନ ଜୀବିକାରେ 

ହେଉଥାଉ ସାହା ।

ଅତୀତ ଭିତରେ 

ଆଗାମୀ କାଲିର ସମ୍ଭାବନା 

ଅଛି କେତେ ଛପି, 

ମହତ କାମରେ ମନ ରଖି ସଦା 

ମହତ କରୁଥିବା ନିତି ନିତି 

ଯା'ର ମହକରେ 

ସାରା ସଂସାର ଯାଉଥିବ ବ୍ୟାପୀ।